Turystyka historyczna Kod programu: 05-S1TH13.2019

Studia licencjackie są studiami zawodowymi i nastawionymi na praktyczne stosowanie zdobytej wiedzy. Studia na kie-runku turystyki historycznej adresowane są do wszystkich, pragnących podwyższyć swoje kwalifikacje w zakresie pla-nowania, organizowania i realizacji wycieczek, opartych o dziedzictwo historyczne i kulturowe Europy. Oferowany program nauczania wychodzi naprzeciw wciąż rosnącemu zapotrzebowaniu na tego rodzaju studia w spo-łeczeństwie województwa śląskiego. W naszym górnośląskim regionie jest to program unikatowy, który przede wszystkim poszerza i unowocześnia ofertę studiów humanistycznych na Uniwersytecie Śląskim, wypełnia też brak odpowiednio wyszkolonych specjalistów w zakresie turystyki historycznej. Obok zawsze poszukiwanych pilotów i przewodników wy-cieczek, coraz częściej poszukiwani są znawcy, potrafiący uwzględnić w swojej pracy tradycje historyczne i dorobek kulturowy (zwłaszcza regionu przemysłowego). Cele i oparte o nowoczesne metody badawcze sposoby kształcenia (obejmujące m.in. zajęcia projektowe) dostoso-wane zostały do indywidualnych potrzeb, wynikających ze specyfiki kierunku (m.in. potrzeby uzyskiwania wiedzy funk-cjonalnej oraz umiejętności wykorzystania uzyskanej wiedzy). Proponowany przez Instytut Historii kierunek nauczania otwiera nowe możliwości zawodowe. Już w okresie studiów stwarza pole dla podejmowania samodzielnych inicjatyw studentów, zwłaszcza przy formowaniu tematu dyplomo-wego. Przygotowuje słuchaczy do podejmowania prac w zakresie upowszechniania historii i dorobku kulturowego kraju i Europy. Absolwent studiów pierwszego stopnia posiada umiejętności rozpoznawania, diagnozowania i rozwiązywania problemów, potrafi pozyskiwać i analizować informacje i wykorzystywać je dla zwiększenia efektywności swojej pracy, posiada wiedzę z zakresu historii, w tym zwłaszcza turystyki historycznej. W sposób praktyczny wykorzystuje nabytą wiedzę (m.in. potrafi projektować różnego rodzaju działania w ramach turystyki historycznej). Absolwent posiada także umiejętność pracy w zespole, przygotowanie niezbędne do podjęcia dalszych studiów oraz potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę tak praktyczną, jak i teoretyczną. Zna język obcy (zalecany angielski) zgodnie z odrębnymi regulacjami (zaleceniami Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy). Absolwent ma możliwość dalszego kształcenia się na studiach drugiego stopnia.

Zasady dyplomowania ustalone zostały na poziomie Uniwersytetu Śląskiego i zostały opisane w Regulaminie studiów w Uniwersytecie Śląskim (zał. do obwieszczenia Rektora Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z dnia 14 maja 2012 r.). Zgodnie z nim warunkiem ukończenia studiów jest złożenie pracy dyplomowej i egzami-nu dyplomowego. Dokument ten reguluje podstawowe kwestie związane z procesem uzyskiwania dyplomu, m.in.: • Student obowiązany jest złożyć pracę dyplomową nie później niż do dnia 25 września każdego roku (dziekan, na pozytywnie zaopiniowany przez promotora wniosek studenta, w uzasadnionych wypadkach może wyznaczyć późniejszy termin złożenia pracy dyplomowej). W razie dłuższej nieobecności promotora, która mogłaby wpłynąć na opóźnienie terminu złożenia pracy przez studenta, dziekan obowiązany jest do wyznaczenia osoby, która przejmuje obowiązek kierowania pracą. Zmiana promotora w okresie ostatnich 6 miesięcy przed terminem ukończenia studiów może stanowić podstawę do przedłużenia terminu złożenia pracy dyplomowej. • Pracę licencjacką student wykonuje pod kierunkiem uprawnionego do tego nauczyciela akademickiego co najmniej w stopniu doktora. Pracą licencjacką może także kierować upoważniony przez dziekana specjalista spoza Uczelni co najmniej w stopniu doktora. Dziekan, po zasięgnięciu opinii rady wydziału, może upoważnić do kierowania pracą licencjacką zaliczanego do minimum kadrowego danego kierunku nauczyciela akademickiego z tytułem zawodowym magistra. • Przy ustalaniu tematu pracy dyplomowej powinny być brane pod uwagę zainteresowania naukowe stu-denta, programy badawcze zakładu, instytutu lub wydziału oraz możliwości wydziału w zakresie opieki naukowej nad daną pracą dyplomową. • Oceny pracy dyplomowej dokonują promotor i recenzent. W przypadku, jeśli recenzent negatywnie ocenił pracę dyplomową, dziekan powołuje drugiego recenzenta. Jeśli drugi recenzent wystawił pracy dyplomowej ocenę pozytywną, dziekan dopuszcza studenta do egzaminu dyplomowego. Jeśli drugi recenzent ocenił pracę negatywnie, nie może ona być podstawą ukończenia studiów. • Warunkiem dopuszczenia do egzaminu dyplomowego jest osiągnięcie efektów kształcenia przewidzianych w programie kształcenia oraz uzyskanie pozytywnych ocen pracy dyplomowej. • Egzamin dyplomowy odbywa się przed powołaną przez dziekana komisją, w której skład wchodzą co najmniej trzy osoby, w tym przewodniczący i promotor. Przynajmniej jeden z członków komisji powinien posiadać co najmniej stopień doktora habilitowanego. Egzamin dyplomowy jest egzaminem ustnym. • W przypadku uzyskania z egzaminu dyplomowego oceny niedostatecznej lub nieprzystąpienia do tego egzaminu w ustalonym terminie dziekan wyznacza drugi termin egzaminu. Powtórny egzamin może się odbyć nie wcześniej niż przed upływem jednego miesiąca i nie później niż po upływie trzech miesięcy od daty pierwszego egzaminu. W przypadku uzyskania oceny niedostatecznej w drugim (poprawkowym) terminie egzaminu dyplomowego dziekan może zarządzić komisyjny egzamin dyplomowy. W skład powołanej przez dziekana komisji wchodzą oprócz dziekana, promotora i recenzenta, dodatkowo dwie osoby posiadające przynajmniej stopień naukowy doktora z dziedziny odpowiadającej tematyce pracy dyplomowej. W przypadku uzyskania oceny niedostatecznej z tego egzaminu dziekan wydaje decyzję o skreśleniu studenta z listy studentów bez prawa ponownego przyjęcia na studia. • Warunkiem ukończenia studiów jest złożenie egzaminu dyplomowego z wynikiem co najmniej dostatecznym. Absolwent otrzymuje dyplom ukończenia studiów wyższych potwierdzający uzyskanie kwalifikacji odpowiedniego stopnia. • Podstawą obliczenia ostatecznego wyniku studiów są: średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen końco-wych modułów, z uwzględnieniem ocen niedostatecznych uzyskanych w ciągu całego okresu studiów; oceny z wychowania fizycznego nie są wliczane do średniej; ocena z pracy ustalona na podstawie ocen promotora i recenzenta (w przypadkach spornych decyduje przewodniczący komisji); ocena z egzaminu dyplomowego ustalona na podstawie ocen cząstkowych uzyskanych na tym egzaminie. Ostateczny wynik stanowi sumę 1/2 średniej arytmetycznej oraz 1/4 ocen z pracy i egzaminu. Jeśli średnia arytmetyczna oceń końcowych modułów jest niższa niż 3,0, ostateczny wynik nie może być wyższy od dostatecznego. W dyplomie ukończenia studiów wpisuje się ostateczny wynik studiów obliczony zgodnie z zasadą: do 3,25 – dostateczny; 3,26 do 3,75 – dostateczny plus; 3,76 do 4,25 – dobry; 4,26 do 4,60 – dobry plus; 4,61 do 4,90 – bardzo dobry; od 4,91 – celujący. Komisja egzaminacyjna może podwyższyć ocenę końcową o pół stopnia, jeżeli student z pracy dyplomowej otrzymał ocenę bardzo dobrą oraz średnia z ostatnich dwóch lat studiów wynosiła co najmniej 4,0. O podwyższeniu czyni się adnotację w indeksie oraz protokole egzaminu dyplomowego. Obok regulacji wynikających z Regulaminu studiów w UŚ Wydział Nauk Społecznych wprowadził dodatkowo pewne uściślenia, doprecyzowujące w niektórych punktach Regulamin studiów oraz porządkujące proces dyplo-mowania. Przykładowo tematy prac dyplomowych są omawiane na zebraniach zakładów prowadzących semina-ria dyplomowe, a wnioski z zebrań są formułowane w postaci protokołów. Kwestie te podlegają ocenie Zespołu ds. Jakości Kształcenia, który dokonuje zbiorczej analizy i oceny prac dyplomowych na podstawie sporządzonych protokołów i przedstawia wnioski w formie raportu Dziekanowi WNS. W odniesieniu do kierunku turystyka historyczna praca dyplomowa w założeniach może mieć postać pracy badawczej z zakresu historii albo projektu o praktycznym zastosowaniu wraz z opisem (pisemnym) kwestii teoretycznych. Może być to np. projekt trasy albo imprezy z zakresu turystyki historycznej, przewodnika z zakresu turystyki historycznej, projektu wykorzystania miejsc dawnych bitew czy architektury obronnej lub industrialnej jako atrakcji turystycznej – winna być to praca, której przygotowanie pozwoli na zweryfikowanie wiedzy i umiejętności studenta, stanowiących o osiągnięciu przezeń efektów kształcenia dla kierunku oraz – pośrednio – weryfikujących jego przydatność na rynku pracy. Podczas egzaminu dyplomowego student będzie omawiał założenia swojej pracy albo projektu, winien także udzielić odpowiedzi na dwa pytania z przygotowanego zestawu zagadnień teoretycznych, z zakresu chronologicznego prowadzonych uprzednio badań. Ocenę z egzaminu będzie stanowiła średnia arytmetyczna wszystkich uzyskanych ocen.

Celem praktyk, które stanowią integralną część procesu dydaktycznego, pozostaje: - zapoznanie się studentów z procesem funkcjonowania instytucji publicznych, instytucji naukowo-badawczych, instytucji związanych z obsługą ruchu turystycznego, placówek kultury i innych podmiotów, korzystających w swojej działalności z działań, obejmujących tematykę poznawaną w toku studiów - zdobycie praktycznych umiejętności i doświadczenia w zakresie przygotowania do zawodu; - weryfikacja wiedzy i umiejętności pozyskanych w murach akademickich. Praktyki dla studentów studiów I stopnia, zaplanowane są w semestrze drugim i trzecim (w wymiarze 45 godzin).

Realizacja programu kształcenia dla kierunku

(brak informacji)

Turystyka historyczna to kierunek, którego cechy: kształcenie umiejętnościowe czy kreatywność są zbieżne z priorytetami europejskimi obszaru szkolnictwa wyższego i nauki. Absolwenci tego typu studiów zostają wyposażeni w wiedzę (przede wszystkim funkcjonalną) i ponadprzedmiotowe umiejętności (kompetencje), zwiększające ich szansę na rynku pracy (karierę zawodową związaną przede wszystkim z rozbudowującym się rynkiem „aktywnej turystyki”), a jednocześnie zostają ukształtowani w zakresie postaw obywatelskich i prospołecznych. Pracownicy Instytutu Historii aktywnie współpracują z otoczeniem, służąc spo-łecznościom na różnym poziomie swoją wiedzą i doświadczeniem (także jako licencjonowani prze-wodnicy). Pracownicy IH (w tym bardzo liczna grupa samodzielnych pracowników nauki) wnoszą swój wkład do kulturowego dziedzictwa społe-czeństwa poprzez twórczą pracę naukowo-badawczą oraz popularyzatorską, interpretację i kreowanie współczesnej rzeczywistości, tak w najbliższym otoczeniu, jak i w skali ogólnopolskiej i międzynarodowej.