Cultural Studies Programme code: 02-N2KU12.2018

W założeniach programowych jest to specjalność łącząca wiedzę i umiejętności w zakresie komunikacji potocznej, językowej, literackiej i audiowizualnej a także wpływu i oddziaływania estetyki na komunikowanie się za pomocą tradycyjnych mediów i mediów elektronicznych we współczesnym świecie. Złożoność procesów komunikacyjnych w aspekcie czterech punktów widzenia: audiowizualności, literatury, języka i estetyki stanowi trzon programowy specjalności. Program specjalności - Komunikacja kulturowa ułożony jest koncentrycznie i liniowo. Obejmuje zagadnienia z teorii komunikacji, komunikację masową i komunikację międzykulturową. Na kolejnym etapie wprowadza się wiedzę z zakresu komunikacji audiowizualnej, literackiej i językowej. Student poznaje zagadnienia z zakresu estetyki i multimediów. Ostatni etap to realizacja zagadnień związanych z analizą procesów komunikacyjnych, podejmowanych strategii, argumentacji i perswazji w różnych przekazach komunikacyjnych. Zwraca się uwagę na pogłębienie estetycznej wrażliwości studenta. Student kulturoznawstwa kończący tę specjalność posiada dobrą znajomość procesów komunikacyjnych i ich przemian we współczesnym świecie. Jest przygotowany do analizy i interpretacji zachowań komunikacyjnych w dzisiejszych mediach. Zna rolę sztuki w procesach komunikacji kulturowej. Potrafi wykorzystać strategie językowe w polityce, propagandzie i reklamie. Posiada umiejętności analizy współczesnej literatury w kontekście mechanizmów regulujących zachowania społeczne człowieka. Jest specjalistą przygotowanym do pracy w mediach, w reklamie, w placówkach kultury.

Studia II stopnia na kierunku kulturoznawstwo nie są objęte realizacją praktyk.

Warunkiem uzyskania dyplomu jest realizacja planu studiów.

Absolwenci kierunku kulturoznawstwo posiadają wyspecjalizowane umiejętności predysponujące do pracy w: wydawnictwach, działach promocji książki, redakcjach pism, radiu i telewizji, teatrach, muzeach, kinach, mediach elektronicznych, ośrodkach kultury, galeriach, klubach, rządowych, samorządowych i pozarządowych instytucjach upowszechniających i promujących kulturę, agencjach promocyjnych i reklamowych, agencjach public relations. Mogą pełnić funkcje doradcze i eksperckie w zakresie diagnozowania źródeł problemów kulturowych, są także przygotowani do nadzorowania projektów z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego i do samodzielnej działalności w zakresie animacji kulturowej.

Specjalność medioznawcza obejmuje wiedzę metodologiczną, teoretyczną, historyczną i estetyczną z zakresu filmu oraz mediów elektronicznych, wzbogaconą o analizę dzieł filmowych i innych przekazów medialnych. Oferta dotyczy zatem z jednej strony dyscyplin ogólnych, niezbędnych w warsztacie humanisty i medioznawcy (metodologia badań nad filmem i nowymi mediami, teoria filmu i nowych mediów, estetyka filmu i nowych mediów), z drugiej opiera się na zestawie przedmiotów odnoszonych do samych przekazów audiowizualnych (historia filmu polskiego, kino współczesne, analiza filmu), a także obejmuje dzieje dyskursu teoretycznomedialnego. W ten sposób student otrzymuje wgląd w obszary synchronicznej i historycznej wiedzy o zjawiskach kultury audiowizualnej i teoretyczno-historycznej refleksji nad nimi. Całość zostaje uzupełniona wykładem monograficznym, który prezentuje warsztat badawczy wykładowcy i ma charakter wykładu autorskiego. Zwieńczenie specjalności stanowi seminarium magisterskie, w ramach którego student pisze pracę magisterską z szeroko rozumianego zakresu wiedzy o kinie i mediach elektronicznych.

Studia II stopnia na kierunku kulturoznawstwo nie są objęte realizacją praktyk.

Warunkiem uzyskania dyplomu jest realizacja planu studiów.

Absolwenci kierunku kulturoznawstwo posiadają wyspecjalizowane umiejętności predysponujące do pracy w: wydawnictwach, działach promocji książki, redakcjach pism, radiu i telewizji, teatrach, muzeach, kinach, mediach elektronicznych, ośrodkach kultury, galeriach, klubach, rządowych, samorządowych i pozarządowych instytucjach upowszechniających i promujących kulturę, agencjach promocyjnych i reklamowych, agencjach public relations. Mogą pełnić funkcje doradcze i eksperckie w zakresie diagnozowania źródeł problemów kulturowych, są także przygotowani do nadzorowania projektów z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego i do samodzielnej działalności w zakresie animacji kulturowej.

Celem specjalności kultura literacka, prowadzonej przez Zakład Kultury Literackiej, jest przygotowanie studentów do interpretacji i diagnozowania oraz naukowego opisu zjawisk z zakresu zwanego kulturą literacką. Przez kulturę literacką rozumiemy zespół przeświadczeń dotyczących literatury, jej istoty, wyznaczników i podziałów, charakterystyczny dla danej grupy społecznej, epoki lub w ujęciu najszerszym z kręgu kulturalnego (M. Głowiński). Niektóre zajęcia objęte tą specjalnością mają charakter propedeutyczny. Chodzi o poznanie materiału badawczego, który stanowi literatura polska XIX i XX wieku, jak też wypracowanie stosownych narzędzi badawczych dla opisu tego materiału w zakresie wyznaczonym przez ramy specjalności. Świadomość teoretyczną studentów specjalności kształtują zarówno zajęcia podejmujące zagadnienia z teorii literatury, jak i te, które prezentują zjawiska literackie w szerszym kontekście zjawisk ogólnokulturowych, takie jak: tekst literacki a tekst kultury, problemy komunikacji kulturowej i literackiej, językoznawstwo pragmatyczne czy też literatura między mediami. Studenci tej specjalności, prócz odpowiedniego przygotowania teoretycznego, które stwarza podstawy do pracy naukowej nad problemami współczesnej kultury literackiej w różnych jej aspektach, mają możliwość przygotowania się do pracy w dwóch różnych dziedzinach: marketing i promocja książki oraz krytyka literacka. Horyzonty intelektualne studentów poszerzają wykłady o charakterze monograficznym, dostosowane do zainteresowań. Finalizacją specjalności jest napisanie i obrona pracy magisterskiej. Najzdolniejsi studenci mogą kontynuować swoje zainteresowania na studium doktoranckim, które istnieje przy Wydziale Filologicznym.

Studia II stopnia na kierunku kulturoznawstwo nie są objęte realizacją praktyk.

Warunkiem uzyskania dyplomu jest realizacja planu studiów.

Absolwenci kierunku kulturoznawstwo posiadają wyspecjalizowane umiejętności predysponujące do pracy w: wydawnictwach, działach promocji książki, redakcjach pism, radiu i telewizji, teatrach, muzeach, kinach, mediach elektronicznych, ośrodkach kultury, galeriach, klubach, rządowych, samorządowych i pozarządowych instytucjach upowszechniających i promujących kulturę, agencjach promocyjnych i reklamowych, agencjach public relations. Mogą pełnić funkcje doradcze i eksperckie w zakresie diagnozowania źródeł problemów kulturowych, są także przygotowani do nadzorowania projektów z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego i do samodzielnej działalności w zakresie animacji kulturowej.

Specjalność teatrologiczna daje studentowi wiedzę z zakresu konwencji teatru i dramatu powszechnego oraz polskiego, wprowadza w zagadnienia teorii dzieła teatralnego i teorii dramatu oraz metodologii badań teatrologicznych. Rozwija umiejętności analizy i interpretacji widowiska kulturowego i społecznych praktyk performatywnych, przedstawienia teatralnego, tekstu dramatycznego a także zjawisk współczesnego życia teatralnego. Kształci umiejętności posługiwania się różnorodnymi formami wypowiedzi krytycznych. Zajęcia autorskie poświęcone są różnorodnym dziedzinom teatru i społecznym praktykom wykonawczym (teatr dramatyczny, plastyczny, alternatywny, telewizyjny i radiowy, kabaret, widowiska polityczne i społeczne) oraz różnorodnym aspektom zjawisk teatralnych (widowiskowość, dramaturgia, scenografia, aktorstwo, inscenizacja). Seminaria magisterskie obejmują problematykę teatru i dramatu współczesnego (w tym recepcję dramatu), zagadnienia współczesnej krytyki teatralnej, zjawiska z pogranicza teatru i mediów a także z pogranicza teatru i innych dziedzin sztuki oraz społeczne fenomeny o charakterze parateatralnym (np. widowiska polityczne, genderowe wzory jako role wykonawcze w różnych tekstach kultury). Nabyte w toku studiów wiedza i sprawności umożliwiają absolwentowi podjęcie pracy w mediach, w wydawnictwach, w działach literackich teatrów, w bibliotekach i muzeach teatralnych, w instytucjach zajmujących się promowaniem kultury i teatru oraz organizowaniem ich funkcjonowania. Przygotowują do uprawiania publicystyki teatralnej. Umożliwiają podjęcie dalszego kształcenia na uczelniach artystycznych oraz prowadzenia pracy badawczej nad teatrem na studiach doktoranckich i podyplomowych. Ponadto przygotowują do animacji teatralnej i prowadzenia zajęć z zakresu wiedzy o teatrze w ramach różnych instytucji edukacyjnych i w placówkach kulturalnych.

REGULAMIN STUDENCKICH PRAKTYK ZAWODOWYCH NA WYDZIALE FILOLOGICZNYM UNIWERSYTETU ŚLĄSKIEGO W KATOWICACH Na podstawie Zarządzenia Rektora Uniwersytetu Śląskiego nr 41 z dnia 27 czerwca 2007 r. w sprawie organizowania studenckich praktyk zawodowych w Uniwersytecie Śląskim i obowiązków opiekunów praktyk (późń. zm.: Zarządzenie nr 43 z dnia 27 czerwca 2008 r.; Zarządzenie nr 93 z dnia 17 września 2009 r.; Zarządzenie nr 71 z dnia 6 września 2010 r.), Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie standardów kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela oraz w oparciu o Regulamin studiów w Uniwersytecie Śląskim (załącznik do Obwieszczenia Rektora Uniwersytetu Śląskiego z dnia 14 maja 2012 r.), wprowadza się Regulamin studenckich praktyk zawodowych w następującym brzmieniu: I POSTANOWIENIA OGÓLNE § 1 1. Regulamin dotyczy studenckich praktyk zawodowych na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych pierwszego i drugiego stopnia. 2. Użyte w regulaminie określenia oznaczają: 1) Uczelnia – Uniwersytet Śląski w Katowicach; 2) wydział – Wydział Filologiczny Uniwersytetu Śląskiego; 3) dziekan – dziekan Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego; 4) instytucja przyjmująca – zakład pracy, który przyjmuje studenta na praktykę; 5) praktyka – praktyka zawodowa odbywana w placówkach państwowych lub prywatnych w kraju lub za granicą umożliwiająca studentowi wykonywanie prac zgodnych z programem kształcenia i zapewniająca uzyskanie kompetencji zawodowych. Dla specjalności nauczycielskich jest to praktyka pedagogiczna; 6) opiekun praktyk – powołany przez dziekana nauczyciel akademicki Wydziału Filologicznego, zatwierdzony przez radę wydziału; § 2 1. Praktyki zawodowe obowiązują wszystkich studentów, których program kształcenia przewiduje realizację praktyki. 2. Rodzaj i czas trwania praktyki określa plan studiów i program kształcenia obowiązujący na danej specjalności. 3. Studentom z tytułu praktyki nie przysługują ze strony Uczelni żadne świadczenia. 4. Studentom przysługują świadczenia finansowane z budżetu państwa zapisane w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach. II ORGANIZACJA PRAKTYK § 3 1. Praktykę można rozpocząć nie wcześniej niż po zaliczeniu co najmniej pierwszego semestru studiów. 2. Praktyka odbywa się na podstawie podpisanych przez dziekana dokumentów: imiennego skierowania na praktykę oraz umowy: 1) w przypadku praktyk pedagogicznych – umowy o sprawowanie opieki nad studentami odbywającymi praktyki pedagogiczne zawieranej z nauczycielem; 2) w przypadku pozostałych praktyk zawodowych – porozumienia o organizacji praktyki zawodowej studentów Uniwersytetu Śląskiego zawieranego z instytucją przyjmującą. 3. Opiekunem studenta podczas odbywania praktyki jest osoba wyznaczona przez instytucję przyjmującą. 4. Przebieg praktyki nie może kolidować z odbywaniem przez studenta zajęć na Uczelni. 5. Student niepełnosprawny (legitymujący się orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności lub orzeczeniem równoważnym) ustala z opiekunem praktyk i instytucją przyjmującą program praktyki z uwzględnieniem stopnia swojej niepełnosprawności. 6. Szczegółowy harmonogram czynności związanych z organizacją praktyk ustalają poszczególne instytuty i katedry i ogłaszają na stronach internetowych. III ZOBOWIĄZANIA UCZELNI § 4 Kierując na praktykę, Uczelnia zobowiązuje się do: 1) ustalenia zasad odbywania i zaliczania praktyk; 2) wyznaczenia opiekunów praktyk; 3) dostarczenia do zarejestrowania w kwesturze umowy o sprawowanie opieki nad studentami odbywającymi praktyki pedagogiczne wraz ze zgłoszeniem do ubezpieczenia opiekuna praktyki pedagogicznej przed jej rozpoczęciem przez studenta; 4) pokrycia kosztów związanych z organizacją praktyk; 5) poświadczenia studentom odbycia praktyki w suplemencie do dyplomu ukończenia studiów. IV OBOWIĄZKI OPIEKUNA PRAKTYK § 5 Opiekun praktyk jest zobowiązany do: 1) zaznajomienia studenta z programem praktyki i trybem jej odbywania oraz zaliczania; 2) sprawowania nadzoru merytorycznego i organizacyjnego nad przebiegiem praktyk; 3) uzgodnienia z instytucją przyjmującą szczegółowego programu praktyk; 4) przekazywania wymaganych dokumentów złożonych przez studentów dziekanowi do zatwierdzenia; 5) zaliczania odbycia praktyki poprzez odpowiedni wpis do indeksu; 6) przedłożenia dziekanowi sprawozdania z praktyki. V OBOWIĄZKI STUDENTA § 6 Student zobowiązany jest do: 1) wybrania instytucji przyjmującej, w której zostanie odbyta praktyka; 2) podpisania oświadczenia o zapoznaniu się z zasadami organizacji praktyk (załącznik nr 5 do załącznika 4 w Zarządzeniu Rektora Uniwersytetu Śląskiego nr 93 z dnia 17 września 2009 r.) 3) należytego wypełniania powierzonych mu obowiązków zawodowych, wynikających z programu praktyki; 4) przestrzegania regulaminu pracy obowiązującego w miejscu odbywania praktyki; 5) współpracy z przedstawicielem instytucji przyjmującej i stosowania się do jego zaleceń; VI TRYB ZALICZANIA PRAKTYK § 7 1. Zaliczenie praktyk jest koniecznym warunkiem zaliczenia studiów, zgodnie z obowiązującym programem kształcenia. 2. Zaliczenie praktyki przez opiekuna następuje po pozytywnym zweryfikowaniu osiągniętych efektów kształcenia i kompetencji zawodowych na podstawie: 1) w przypadku praktyk pedagogicznych: opinii i oceny wystawionej przez opiekuna wyznaczonego przez instytucję przyjmującą oraz innych dokumentów wymaganych przez opiekuna praktyki; 2) w przypadku pozostałych praktyk zawodowych: raportu z przebiegu praktyki zawodowej. 3. W przypadku praktyki odbywanej za granicą student zobowiązany jest do okazania oryginału dokumentu potwierdzającego odbycie praktyki. 4. Na wniosek studenta dziekan może zaliczyć jako praktykę zawodową: 1) na studiach niestacjonarnych: udokumentowaną pracę zawodową studenta, pod warunkiem, że wykonywana praca była zgodna z profilem kształcenia na kierunku i specjalności studiów a okres zatrudnienia nie był krótszy niż określony w planie studiów czas trwania praktyki; 2) udział studenta w pracach badawczych i wdrożeniowych oraz w obozach naukowych, pod warunkiem, że ich program był tematycznie związany z programem praktyki i odpowiadał efektom kształcenia przewidzianym dla danej praktyki; 3) praktykę odbytą w ramach projektu Uniwersytet Partnerem Gospodarki Opartej na Wiedzy (Program Operacyjny Kapitał Ludzki, Priorytet IV, Działanie 4.1.1). 5. Student ubiegający się o uznanie za praktykę zawodową działalności wymienionych w pkt. 4 kieruje odpowiedni wniosek w tej sprawie do dziekana wraz z dokumentami potwierdzającymi rodzaj i charakter wykonywanej pracy opatrzonymi pozytywną opinią opiekuna praktyki. 6. W przypadku studentów niepełnosprawnych opiekun praktyki powinien ustalić ze studentem sposób zaliczenia praktyki, uwzględniając jego stopień niepełnosprawności oraz możliwości osiągnięcia przez niego zalecanych efektów kształcenia. VII POSTANOWIENA KOŃCOWE § 8 1. Sprawy dotyczące zasad odbywania i zaliczania praktyk nieobjętych przepisami niniejszego regulaminu rozstrzyga dziekan. 2. Postanowienia niniejszego regulaminu odnoszą się do studentów rozpoczynających studia począwszy od roku akademickiego 2012/13. 3. Regulamin wchodzi w życie z dniem przyjęcia go uchwałą rady wydziału.

Warunkiem uzyskania dyplomu jest realizacja planu studiów, stanowiącego załącznik nr 3a do programu kształcenia (plik został dodany jako osobny załącznik).

Absolwenci kierunku kulturoznawstwo posiadają wyspecjalizowane umiejętności predysponujące do pracy w: wydawnictwach, działach promocji książki, redakcjach pism, radiu i telewizji, teatrach, muzeach, kinach, mediach elektronicznych, ośrodkach kultury, galeriach, klubach, rządowych, samorządowych i pozarządowych instytucjach upowszechniających i promujących kulturę, agencjach promocyjnych i reklamowych, agencjach public relations. Mogą pełnić funkcje doradcze i eksperckie w zakresie diagnozowania źródeł problemów kulturowych, są także przygotowani do nadzorowania projektów z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego i do samodzielnej działalności w zakresie animacji kulturowej.

Specjalność ma charakter interdyscyplinarny, podporządkowany optyce antropologicznej. Studenci mają możliwość podejmowania badań nad poszczególnymi treściami i formami szeroko rozumianej kultury. Podczas studiów przyswajają sobie różne sposoby i metody badania zjawisk kulturowych. Zapoznają się też z procedurami analitycznymi, których celem jest pogłębione rozumienie pojęć, zachowań i przedmiotów kultury. W toku badań empirycznych poznają wzory kulturowe i mechanizmy ich przekazu, uczą się zasad tworzenia źródła naukowego oraz metodyki pracy na różnych materiałach, tak zastanych, jak i przygotowanych samodzielnie. Zajęcia na specjalności prowadzone są przez specjalistów z różnych dziedzin (kulturoznawstwa, etnologii, historii, religioznawstwa, językoznawstwa, filologii, etc.), co pozwala na budowanie szerokiej antropologicznej perspektywy poznawczej, akcentującej miejsce człowieka w kulturze.

Studia II stopnia na kierunku kulturoznawstwo nie są objęte realizacją praktyk.

Warunkiem uzyskania dyplomu jest realizacja planu studiów.

Absolwenci kierunku kulturoznawstwo posiadają wyspecjalizowane umiejętności predysponujące do pracy w: wydawnictwach, działach promocji książki, redakcjach pism, radiu i telewizji, teatrach, muzeach, kinach, mediach elektronicznych, ośrodkach kultury, galeriach, klubach, rządowych, samorządowych i pozarządowych instytucjach upowszechniających i promujących kulturę, agencjach promocyjnych i reklamowych, agencjach public relations. Mogą pełnić funkcje doradcze i eksperckie w zakresie diagnozowania źródeł problemów kulturowych, są także przygotowani do nadzorowania projektów z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego i do samodzielnej działalności w zakresie animacji kulturowej.

Zgodnie z założeniami programu absolwent specjalności dysponuje umiejętnościami i wiedzą z zakresu problematyki miejskiej ześrodkowanej na antropologii, estetyce i studiach wizualnych. Wiedza obejmuje historię urbanistyki, semiotykę miasta, zagadnienia przestrzeni publicznej, dizajn, sztukę miasta, teorię i praktykę cyfryzacji miasta, miejskie praktyki przestrzenne, ekologię krytyczną. Student zapoznany zostanie z metodologią diagnozowania stanu przestrzeni miejskiej pod kątem wymienionych dziedzin, rozpoznaje procesy komunikacyjne oraz artystyczne wykorzystujące nowe technologie, posiada zdolność do podejmowania innowacyjnych rozwiązań przestrzennych. Specjalność kształci umiejętność analizy przestrzeni miejskiej w kontekście strategii miejskich, tradycyjnych i cybernetycznych. Umiejętności te zyskują konkretną postać w pracy magisterskiej. Nabyta wiedza pozwala studentowi podjąć pracę w instytucjach rządowych i organizacjach pozarządowych decydujących o charakterze miast w ich wymiarze lokalnym, jest przygotowany do tworzenia inicjatyw obywatelskich.

Studia II stopnia nie są objęte realizacją praktyk.

Warunkiem uzyskania dyplomu jest realizacja planu studiów.

Absolwenci kierunku kulturoznawstwo posiadają wyspecjalizowane umiejętności predysponujące do pracy w: wydawnictwach, działach promocji książki, redakcjach pism, radiu i telewizji, teatrach, muzeach, kinach, mediach elektronicznych, ośrodkach kultury, galeriach, klubach, rządowych, samorządowych i pozarządowych instytucjach upowszechniających i promujących kulturę, agencjach promocyjnych i reklamowych, agencjach public relations. Mogą pełnić funkcje doradcze i eksperckie w zakresie diagnozowania źródeł problemów kulturowych, są także przygotowani do nadzorowania projektów z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego i do samodzielnej działalności w zakresie animacji kulturowej.

ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej kulturoznawstwa, którą jest w stanie rozwijać i stosować w działalności profesjonalnej; [02-KO2SN-12_W01]

zna terminologię kulturoznawczą na poziomie rozszerzonym (w tym z: teorii, antropologii, filozofii i historii kultury, nauki o literaturze, nauki o teatrze i filmie, estetyki, komunikacji kulturowej i wiedzy o mediach); [02-KO2SN-12_W02]

ma uporządkowaną pogłębioną wiedzę obejmującą terminologie, teorie i metodologie z zakresu kulturoznawstwa ze szczególnym uwzględnieniem takich dyscyplin wiedzy jak: teoria kultury, antropologia kultury, filozofia kultury, historia kultury historia literatury, krytyka i interpretacja literacka, teoria i antropologia literatury, teoria komunikacji, metody badań lingwistycznych, historia i teoria sztuki, sztuki plastyczne, kultura wizualna, teatrologia i sztuki performatywne, filmoznawstwo i media audiowizualne; potrafi równoważnie pracować w oparciu o wąską i szeroką definicję kultury; [02-KO2SN-12_W03]

ma uporządkowaną i pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji wiedzę szczegółową z wybranych zakresów teorii kultury, antropologii kultury, historii kultury, historii literatury, krytyki i interpretacji literackiej, teorii i antropologii literatury, teorii komunikacji, metod badań lingwistycznych, historii i teorii sztuki, sztuk plastycznych, kultury wizualnej, teatrologii i sztuk performatywnych, filmoznawstwa i mediów audiowizualnych; [02-KO2SN-12_W04]

ma pogłębioną wiedzę o multidyscyplinarności kulturoznawstwa i o jego powiązaniach z innymi dyscyplinami humanistycznymi, pozwalającą na integrowanie różnych pól badawczych; [02-KO2SN-12_W05]

ma szczegółową wiedzę o współczesnych dokonaniach, ośrodkach i szkołach badawczych obejmującą teorię, antropologię i historię kultury, naukę o literaturze, naukę o teatrze i filmie, estetykę, komunikację kulturową i wiedzę o mediach; [02-KO2SN-12_W06]

zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, problematyzowania i wartościowania różnych wytworów kultury właściwe dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych w zakresie dyscyplin kulturoznawczych; [02-KO2SN-12_W07]

zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony prawa autorskiego oraz reguły zarządzania zasobami własności intelektualnej; [02-KO2SN-12_W08]

ma pogłębioną wiedzę o kompleksowej naturze języka oraz o historycznej zmienności jego znaczeń w sensie ogólnym, jak również w odniesieniu do poszczególnych dyscyplin kulturoznawczych, ma także świadomość wielości języków poszczególnych dziedzin kultury i obszarów sztuk, a także różnorodności dyskursów w obszarze nauk humanistycznych; [02-KO2SN-12_W09]

ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę o instytucjach kultury i orientację we współczesnym życiu kulturalnym; [02-KO2SN-12_W10]

ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, pogłębioną w odniesieniu do aktywności komunikacyjnej zapośredniczonej i niezapośredniczonej medialnie; [02-KO2SN-12_W11]

ma pogłębioną wiedzę o procesach zmian komunikacyjnych związanych z wybranymi strukturami, instytucjami i więziami społecznymi; ma świadomość ich korelacji z rozwojem technologii i systemów medialnych; zna rządzące tymi zmianami prawidłowości; [02-KO2SN-12_W12]

potrafi wyszukiwać w różnych źródłach i selekcjonować potrzebne wiadomości, a następnie je analizować, interpretować, integrować i oceniać oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy; [02-KO2SN-12_U01]

posiada pogłębione umiejętności badawcze w zakresie analizy prac naukowych, syntezy różnych idei i poglądów; potrafi przeprowadzić analizę złożonych problemów, potrafi dobierać metody i stosować odpowiednie narzędzia badawcze, jest w stanie opracować i zaprezentować wyniki badawcze; [02-KO2SN-12_U02]

umie samodzielnie zdobywać wiedzę z zakresu kulturoznawstwa, poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować zadania zmierzające do samorozwoju zawodowego; [02-KO2SN-12_U03]

potrafi integrować wiedzę z zakresu różnych dyscyplin kulturoznawczych i wykorzystywać zdobyte umiejętności do badań nad różnymi obszarami kultury; [02-KO2SN-12_U04]

potrafi przeprowadzić pogłębioną analizę i interpretację zjawisk i wytworów kulturowych, jak również artystycznych z zakresu filmu i nowych mediów, teatru i działań performatywnych, sztuk wizualnych i literatury; w sposób świadomy stosuje metody wypracowane na gruncie nauk humanistycznych, potrafi określić znaczenia zjawisk i wytworów kulturowych oraz zrekonstruować i omówić sposoby ich oddziaływania społecznego, a także wskazać ich miejsce w procesie historycznokulturowym; [02-KO2SN-12_U05]

umie logicznie, spójnie i merytorycznie argumentować korzystając z poznanych ujęć teoretycznych i metodologicznych oraz formułować wnioski i syntetyczne podsumowania; [02-KO2SN-12_U06]

korzystając ze zdobytej wiedzy naukowej oraz wypracowanych umiejętności obcowania z wytworami kultury umie formułować krytyczne opinie i prezentować je w różnych formach i za pośrednictwem różnych mediów; [02-KO2SN-12_U07]

potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych z twórcami kultury oraz ze specjalistami w zakresie dziedzin kulturoznawstwa i pokrewnych dyscyplin naukowych w języku polskim i językach obcych; potrafi popularyzować wiedzę z zakresu szeroko pojętej kultury – tj. wiedzę naukową o kulturze, wiedzę o wytworach kultury i instytucjach kultury; [02-KO2SN-12_U08]

opierając się na właściwych ujęciach teoretycznych i wykorzystując materiały pochodzące z różnych źródeł, umie przygotować zaawansowane formy prac pisemnych (szkic problemowy, praca analityczno-interpretacyjna, sprawozdanie z badań, recenzja, rozprawa naukowa etc.), które dotyczą wybranych problemów naukowych; [02-KO2SN-12_U09]

umie przygotować różne formy wystąpień ustnych wymagające wykorzystania specjalistycznej wiedzy naukowej z obszaru kulturoznawstwa; [02-KO2SN-12_U10]

potrafi prawidłowo interpretować i wyjaśniać zjawiska społeczne i kulturowe oraz wzajemne relacje między tymi zjawiskami; potrafi zastosować metody wypracowane na gruncie nauk społecznych i humanistycznych [02-KO2SN-12_U11]

potrafi prognozować i modelować złożone procesy społeczne obejmujące zjawiska z obszaru komunikacji kulturowej, w tym komunikacji wizerunkowej, komunikacji wizualnej, nowych mediów, z wykorzystaniem zaawansowanych metod i narzędzi w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów [02-KO2SN-12_U12]

posiada umiejętność rozumienia i analizowania zjawisk społeczno-kulturowych, rozszerzoną o umiejętność pogłębionej teoretycznej oceny tych zjawisk w różnych obszarach komunikacji (artystycznej, wizerunkowej, werbalnej, wizualnej, nowomedialnej, etc.) [02-KO2SN-12_U13]

porozumiewa się w języku obcym, posługując się komunikacyjnymi kompetencjami językowymi w stopniu zaawansowanym. Posiada umiejętność czytania ze zrozumieniem skomplikowanych tekstów naukowych oraz pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych (w tym badawczych) oraz wystąpień ustnych dotyczących zagadnień szczegółowych z zakresu danego kierunku w języku obcym. [02-KO2SN-12_U14]

rozumie potrzebę pogłębiania swej wiedzy i umiejętności, inspiruje edukacyjne działania innych i animuje życie kulturalne; [02-KO2SN-12_K01]

potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, potrafi uczestniczyć w zespołowym opracowaniu problemów i zagadnień badawczych; [02-KO2SN-12_K02]

potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania; [02-KO2SN-12_K03]

prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu; [02-KO2SN-12_K04]

aktywnie uczestniczy w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy i świata; [02-KO2SN-12_K05]

świadomie i systematycznie uczestniczy w różnorodnych formach życia kulturalnego, także za pośrednictwem mediów, interesuje się nowatorskimi formami wyrazu artystycznego i nowymi zjawiskami w kulturze. [02-KO2SN-12_K06]