Realizacja obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografia Kod programu: W8-SMRF19.2023

Studia są adresowane do maturzystów zainteresowanych sztuką filmową i telewizyjną oraz fotografią, posiadających, sprawdzane podczas wstępnej kwalifikacji, predyspozycje artystyczne do wykonywania zawodu autora zdjęć filmowych, realizatora obrazu telewizyjnego czy artysty fotografa. Celem pięcioletnich studiów magisterskich jest wszechstronne przygotowanie absolwenta do profesjonalnego, a zarazem twórczego wykonywania wyżej wymienionych zawodów artystycznych. Do realizacji tego celu służy adekwatny dla osiągnięcia odpowiednich efektów program kształcenia. W ciągu całych pięciu lat trwania nauki studentów obowiązuje jako przedmiot główny i zasadniczy – realizacja obrazu. Oznacza to, że od pierwszego do ostatniego roku studiów powtarza się jedno: realizacja obrazu, rozłożona na trzy podstawowe dziedziny przedmiotowe, z których każda jest określona przez inne medium wypowiedzi artystycznej: film, telewizję i fotografię. Wspólnie stanowią one trzon nauk podstawowych realizowanych na kierunku, jakkolwiek tytuł primus inter pares, pierwszego wśród równych, należy przyznać przedmiotowi realizacji obrazu filmowego. Studiowanie realizacji obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografiki w przyjętym trybie pozwala studentom – z roku na rok – pogłębiać swoją wiedzę i doskonalić umiejętności, dojrzewając w ten sposób do własnego dzieła. Z każdą z trzech podstawowych dziedzin realizacji obrazu skorelowane są odpowiednio dobrane pasma zajęć warsztatowych, w trakcie których studenci mają możność praktycznego wypróbowywania swoich pomysłów, uczenia się na własnych błędach, nabierania biegłości w posługiwaniu się techniką i sprzętem operatorskim i fotograficznym oraz nabywania pewności w obsłudze nowoczesnej technologii filmowej, telewizyjnej i fotograficznej. Ponieważ realizacja obrazu jest kierunkiem, w obrębie którego konwergencja sztuki z technologią jest wysoce zaawansowana, edukację w tym zakresie w ramach pasma przedmiotów podstawowych i związanych z nimi zajęć warsztatowych poszerzają liczne przedmioty obejmujące teoretyczne i praktyczne aspekty zastosowania zróżnicowanych – analogowych i cyfrowych - technik i technologii w realizacji obrazu filmowego i fotografii oraz języka nowych mediów w realizacji obrazu telewizyjnego i pokrewnych mu przekazach multimedialnych (od materiałów światłoczułych oraz cyfrowych technik rejestracji obrazu i jego korekcji przez obrazowanie i animację komputerową, efekty specjalne, plastykę obrazu multimedialnego, nowe struktury wizualne wraz z obrazowaniem stereoskopowym do laboratorium innowacyjnych technik audiowizualnych). Na kierunku realizacji obrazu droga prowadząca do umiejętności rzemiosła i świadomości środków zmierzających do celu przechodzi nieodmiennie przez terytorium techniki i technologii, lecz tylko przechodzi, gdyż samym jej celem jest coś innego: prawda artystyczna indywidualnie poświadczona we własnym i zarazem wspólnym dziele. W dążeniu do niej studenci realizacji obrazu zdobywają wiedzę i umiejętności w ramach pasma przedmiotów realizujących program kształcenia w zakresie ogólnie pojętego warsztatu filmowego i telewizyjnego, w obszar którego wchodzi rudymentarna wiedza o rzemiośle scenariopisarskim, reżyserskim, aktorskim, montażowym, dźwiękowym, muzycznym, scenograficznym i kostiumograficznym w stopniu umożliwiającym komunikację i współdziałanie z innymi członkami zespołów realizatorskich w filmie i telewizji, z którymi przyjdzie im współpracować w dochodzeniu do własnego dzieła. Studium sztuki filmowej jest najbardziej społecznym ze studiów artystycznych. Dodatkowo w programie kształcenia na kierunku znajduje to wyraz w przedmiotach służących zaznajomieniu studentów z aspektami produkcyjnymi, finansowymi, marketingowymi i prawnymi kinematografii i telewizji. Suwerenna wypowiedź artystyczna, ku której dążą młodzi twórcy, wymaga świadomości artystycznej otwartej na to, co ludzkie, na uniwersalne doświadczenie człowieka, poświadczone przez tradycję kultury i sztuki pielęgnowaną przez nauki zwane humanistycznymi. Studenci realizacji obrazu spotykają się z tą tradycją dzięki pasmu przedmiotów humanistycznych, obejmującym historię sztuki, literatury, muzyki, filmu i fotografii, tudzież analizę filmu oraz podstawową wiedzę o kulturze, w tym kulturze medialnej i komunikacji społecznej. Studia na kierunku realizacji obrazu są wysoce zindywidualizowane, oparte na relacji mistrz – uczeń i otwarte na preferencje studentów, mających możliwość wybierania treści programowych w zakresie tzw. przedmiotów do wyboru. Nade wszystko jednak są to studia, podczas których nieprzerwana praktyka – rokroczne etiudy filmowe, telewizyjne i prezentacje fotograficzne – pozwala studentom weryfikować przyjęte założenia, rozwijać zdolność do krytycznej oceny własnych dokonań i dojrzewać do dzieła, które, przynosząc spełnienie, zaświadczy o przebytej drodze i zamknie studia jako praktyczna praca dyplomowa (film, spektakl TV, wystawa fotograficzna), opisana, skomentowana i zreflektowana w teoretycznej pracy magisterskiej. Zamknięcie studiów oznacza otwarcie drogi zawodowej i twórczej, na którą absolwent kierunku wkracza w pełni przygotowany, potrafiąc kierować projektowaniem i wykonaniem obrazu na wszystkich etapach produkcji we wszystkich podstawowych mediach współczesnego przekazu audiowizualnego, wyposażony w kompetencje aktywnego i suwerennego uczestnika życia społecznego, kulturalnego i artystycznego, świadomie działającego na rzecz tworzenia sztuki i upowszechniania kultury.

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu dyplomowego jest osiągnięcie efektów uczenia się przewidzianych w programie studiów, uzyskanie poświadczenia odpowiedniego poziomu biegłości językowej w zakresie języka obcego oraz uzyskanie pozytywnych ocen pracy dyplomowej. Warunkiem ukończenia studiów jest złożenie egzaminu dyplomowego z wynikiem co najmniej dostatecznym. Absolwent otrzymuje dyplom ukończenia studiów wyższych potwierdzający uzyskanie kwalifikacji odpowiedniego stopnia. Szczegółowe zasady procesu dyplomowania oraz wymogi dla pracy dyplomowej określa Regulamin Studiów oraz regulamin dyplomowania.

nie dotyczy

Studia na kierunku realizacji obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografii są skorelowane z celami strategicznymi Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zapisanymi w Strategii rozwoju Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na lata 2020 - 2025 oraz są zgodne z strategią rozwoju Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego. Naczelnym celem strategicznym, wyrażonym w strategii uniwersyteckiej i wydziałowej, realizowanym na kierunku realizacji obrazu, jest innowacyjne kształcenie i nowoczesna oferta dydaktyczna. W zgodzie z nim program kształcenia został dostosowany do wytycznych Krajowych Ram Kwalifikacji i do charakterystyk drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 7 Polskiej Ramy Kwalifikacji oraz odpowiada aktualnym potrzebom rynku pracy w szeroko pojętym sektorze audiowizualnym, obejmującym kinematografię, nadawców telewizyjnych, sektor reklamy i nowe media. Powszechna cyfryzacja i innowacje technologiczne w przemyśle audiowizualnym stawiają przed nami nieznane wcześniej wymagania i obligują do wypracowania nowych form edukacji, takich, które – poprzez wykształcenie odpowiednich umiejętności i kwalifikacji u absolwenta – odpowiedzą na zapotrzebowanie dynamicznie zmieniającego się rynku audiowizualnego, a zarazem pozwolą absolwentowi na efektywne funkcjonowanie w dziedzinie sztuki szczególnie podległej konwergencji z najnowszą technologią, w warunkach silnej konkurencyjności. Tym bardziej dotyczy to kierunku realizacji obrazu, na którym wspomniana konwergencja sztuki z technologią osiąga najwyższy stopień zaawansowania. Program kształcenia na kierunku jest i będzie realizowany zgodnie z przyjętymi w Uniwersytecie i w Wydziale założeniami polityki jakości. W przypadku kierunku artystycznego, jakim jest realizacja obrazu, oznacza to, przede wszystkim, działanie na rzecz stwarzania coraz to lepszych warunków dla rozwoju artystycznego i rozkwitu talentu młodego twórcy poprzez, z jednej strony, wyposażenie go w odpowiednie dla doby współczesnej wiedzę i umiejętności, związane z warsztatem pracy i wymogami rzemiosła autora zdjęć filmowych, realizatora obrazu telewizyjnego lub artysty fotografa, profesjonalnie przygotowanego do wykonania zleconej mu pracy. Z drugiej zaś strony, poprzez rozbudzenie jego ducha, wyrażające się we własnej chęci poznania i w indywidualnym dążeniu do wyrażenia swego doświadczenia w dziele. Działanie projakościowe, oparte na relacji mistrz - uczeń, ma za zadanie przekształcenie szkoły w środowisko, w którym student, mający określone predyspozycje, zetknąć się może ze zbiorowo funkcjonującym imperatywem twórczym, zapewnianym przez wspólnotę czynnych zawodowo i artystycznie pedagogów oraz studentów dążących do własnego dzieła i spełnienia się w nim, otwierając tym samym przestrzeń dla dialogu sztuki z odbiorcą czyli otoczeniem. Innym celem zapisanym w strategii uniwersyteckiej i wydziałowej, realizowanym na kierunku, jest aktywne współdziałanie z otoczeniem, które zakłada dalsze zwiększenie udziału interesariuszy zewnętrznych w rozwijaniu i doskonaleniu procesu kształcenia zorientowanego na dostosowanie do warunków gwałtownie zmieniającego się przemysłu audiowizualnego. W praktyce oznacza to współdziałanie z potencjalnymi pracodawcami: nadawcami telewizyjnymi, instytucjami filmowymi i instytucjami kultury oraz podmiotami publicznymi lokalnymi i regionalnymi o profilu gospodarczym i kulturalnym. Oznacza to również współpracę z innymi uczelniami wyższymi, zwłaszcza kształcącymi w dziedzinie sztuki, w celu umożliwienia studentom realizacji wspólnych przedsięwzięć artystycznych. Współdziałanie z otoczeniem – w przypadku szkoły artystycznej - oznacza jednak również coś bardziej niewymiernego, acz istotnego: z jednej strony, otwarcie na rzeczywistość współczesnego świata, w którym żyje potencjalny odbiorca sztuki, z drugiej, oddziaływanie na nią i niego poprzez owoce tego, co w szczególności jest celem misji wydziału artystycznego, a więc działania na rzecz powstawania wybitnych dzieł sztuki. W tym sensie szkoła artystyczna jest dobrem kulturotwórczym, przeciwstawiającym się gustowi odbiorcy zdegradowanego do roli konsumenta. Realizacja tego zadania jest odpowiedzią na imperatyw zawarty w strategii uniwersyteckiej, wzywający do upowszechniania idei społecznej odpowiedzialności Uniwersytetu.