A3. Komunikacja międzykulturowa w badaniach i praktyce edukacyjnej Kierunek studiów: E-learning w środowisku zróżnicowanym kulturowo
Kod programu: 12-S2EZ17.2019

Komunikacja międzykulturowa to moduł kształcenia akademickiego, który pełni funkcję ogólnego, a zarazem naukowego fundamentu dla kierunku Zarządzanie e-learningiem w środowisku zróżnicowanym kulturowo. Moduł ma na celu: wprowadzenie studentów w wiedzę na temat podstaw komunikacji międzykulturowej, obejmującej następujące typy: komunikację separującą (odrzucającą nową kulturę lub drugą, mało znaną, w wyniku m.in. niezaspokojenia potrzeb bezpieczeństwa i samoakceptacji w początkowym okresie nabywania tożsamości), komunikację narzucającą kulturom mniejszościowym kulturę dominującą (odbywającą się głównie w kodzie językowym kultury większościowej, zmuszającą jednostkę do odrzucenia własnego dziedzictwa kulturowego), komunikację pomagającą utrzymać jedność własnego Ja (charakteryzującą się postawą egocentryczną jednostki, która będąc członkiem grupy mniejszościowej, nie „stapia” się z nową kulturą), komunikację zabezpieczającą przed ewentualnym niezaakceptowaniem w nowym otoczeniu kulturowym (w której jednostka, nie łącząc składników kulturowych z obu systemów językowych, zapożycza z nowej kultury wybrane przez siebie elementy, umożliwiające jej unikanie konfliktu wewnętrznego), komunikację integrującą (łączącą wartości odmiennych kultur i pozwalającą utrzymywać wzajemne kontakty na zasadzie współpracy i współdziałania, eliminując zarazem sytuacje konfliktowe). Treści realizowane w ramach modułu mają także na celu przygotować studentów do projektowania i realizowania badań w środowisku zróżnicowanym kulturowo.

realizacje efektów kształcenia modułów: wybrane koncepcje współczesnej filozofii, pedagogiki, socjologii i psychologii

1. Boski P.: Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej. Warszawa 2009, PWN. 2. Chodynicka A. M., Więckowska J.: Wywiad kulturowy. In: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Głażewska E., Komunikacja niewerbalna. Płeć i kultura. Wybór zagadnień, Lublin 2012. 3. Goman C.K., Komunikacja pozawerbalna. Znaczenie mowy ciała w miejscu pracy, Warszawa 2012. 4. T. E. Hall, Bezgłośny język, Warszawa 1987. 5. P. Hartley, Komunikacja w grupie, Zysk i S-ka, Poznań 2000. 6. Komunikacja międzykulturowa w integrującej się Europie, red. K. Karcz, Katowice 2004Krejtz (eds): Wywiad psychologiczny. Vol. 3. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. Warszawa 2005, Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. 7. Deardorff D.: The SAGE handbook of intercultural competence. Thousand Oaks 2009, Sage Publications. Kim Y. Y.: Becoming intercultural: an integrative theory of communication and cross-cultural adaptation. Thousand Oaks 2001, Sage. 8. Kyuchukov H., Lewowicki T., Ogrodzka-Mazur E. (eds): Intercultural education – concepts, practice, problems. Munich 2015, LINCOM Academic Publishers. 9. Moskowitz G. B.: Zrozumieć siebie i innych. Psychologia poznania społecznego. Gdańsk 2009, GWP. 10. Nikitorowicz J., Sobecki M., Danilewicz W., Muszyńska J., Misiejuk D., Bajkowski T. (eds): Kompetencje do komunikacji międzykulturowej w aspekcie wielokulturowości regionu i procesów migracyjnych. Warszawa 2013, „Żak”. 11. Ogrodzka-Mazur E., Gajdzica A., Chmura M., Malach J.: Research into students' ICT competencies and their use in ICT at selected universities. A Polish – Czech comparative study. „Studia Edukacyjne” 2015, nr 36. Solomon R. P., Levine-Rasky C.: Teaching for equity and diversity: research to practice. Toronto 2003, Canadian Scholars’ Press. 12. Vavrus M.: Transforming the multicultural education of teachers: theory, research, and practice. New York 2002, Teachers College Press.