Cywilizacja świata starożytnego Kierunek studiów: Turystyka historyczna
Kod programu: 05-S1TH13.2019

Celem zajęć (wykładu i ćwiczeń) jest przedstawienie, dostrzeżenie i zrozumienie istoty głównych elementów cywilizacji świata starożytnego oraz uporządkowanie wiedzy o powiązaniach między nimi. Chronologicznie zajęcia obejmują okres od pierwszych zastosowań protopism i wczesnych pism do upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego, i ogarniają swym zasięgiem cywilizacje starożytnego Bliskiego Wschodu, grecką oraz rzymską z uwzględnieniem również elementów świata barbarzyńskiego. Podejmowane są problemy dotyczące historii politycznej, społecznej, religii, kultury i sztuki starożytnej. Omawiane są następujące zagadnienia: ustroje państwowe w starożytności; postawy obywatelskie w starożytności; konflikty wojenne na starożytnym Wschodzie, w świecie greckim i rzymskim; zagadnienia gospodarki państw starożytnych; kulturowe dziedzictwo ludów i państw starożytnych Wschodu, świata greckiego i rzymskiego; basen Morza Śródziemnego jako obszar intensywnego przenikania sie kultur w starożytności osiągnięcia cywilizacyjne ludów starożytnych; elementy sztuki starożytnej, ich chronologia i geografia: architektura, malarstwo, rzeźba w sztuce egipskiej, sumeryjskiej i asyryjskiej, babilońskiej, egejskiej, greckiej, etruskiej oraz rzymskiej. Na bazie analizowanych materiałów źródłowych porządkowana i pogłębiana jest wiedza o elementach cywilizacji starożytnej, ćwiczona jest umiejętność analizy, oceny, selekcji informacji pozyskiwanych z różnych źródeł, ugruntowywana jest wiedza o specyfice przedmiotowej i metodologicznej dziejów starożytnych, kształtowana i doskonalona jest umiejętność dyskutowania oraz pracy w zespole. Student dostrzega również związki i zależności wiedzy z zakresu historii cywilizacji starożytnej z problematyką ważną dla turystyki historycznej i umie twórczo ten potencjał wykorzystać. Rozumie wagę i atrakcyjność dorobku cywilizacyjnego czasów starożytnych i ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie starożytnego dziedzictwa kulturowego. W ramach pracy własnej porządkuje i rozszerza swą wiedzę o cywilizacji świata starożytnego, ćwiczy umiejętności wyszukiwania, selekcjonowania i użytkowania informacji pozyskiwanych z różnych źródeł.

Brak

literatura obowiązkowa: Encyklopedia historyczna świata, t.1, Prehistoria, Opress, Kraków 1999. Gąssowski J., Z archeologią za pan brat, wydanie dowolne Gąssowski J., Kultura Pradziejowa na ziemiach polskich, Zarys, Warszawa 1985. Leciejewicz L., Słowianie Zachodni, Wrocław 1989 i 2010. Ławecka D., Wstęp do archeologii, Warszawa 2003. J. Ostoja Zagórski, Najdawniejsze dzieje ziem polskich, 1996 i nast. literatura uzupełniająca: Buko A., Archeologia Polski wczesnośredniowiecznej, Warszawa 2005. Hensel W. /red./ Prahistoria ziem polskich, t. 1-5. Wrocław 1975-1981. Jażdżewski K. Pradzieje Europy Środkowej. Warszawa 1980. Kmieciński J. /red./ Pradzieje ziem polskich, t. 1, cz. 1-2. Warszawa-Łódź 1989. Kokowski A., Starożytna Polska. Od trzeciego stulecia przed narodzeniem Chrystusa do schyłku starożytności, Trio, Warszawa 2005. Renfrew C., Bahn P., Archeologia. Teorie. Metody. Praktyka. Warszawa 2002 Kaczanowski P., Kozłowski J.K., Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998 i późniejsze edycje