Dozymetria promieniowania jonizującego I Kierunek studiów: Fizyka medyczna
Kod programu: 03-S1FM12.2018

Przedmiot obowiązkowy dla specjalności: Dozymetria kliniczna, wykład zakończony egzaminem. Na wykładzie student zapoznaje się z następującymi zagadnieniami: • Efekty współoddziaływania promieniowania fotonowego z materią z uwzględnieniem środowiska biologicznego • Wielkości opisujące pochłanianie wiązek promieniowania fotonowego przechodzącego przez materię, w tym: liniowe i masowe współczynniki osłabienia, przekazu energii oraz pochłaniania energii • Oddziaływanie na środowisko biologiczne elektronów powstałych w wyniku absorpcji fotonów lub wytworzonych w liniowym przyspieszaczu • Wielkości i jednostki promieniowania jonizującego • Materiały fantomowe równoważne tkankom • Aparaty terapeutyczne i generowanie przez nie wiązek promieniowania X, elektronów, promieniowania gamma • Współoddziaływanie wiązek fotonów ze środowiskiem rozpraszającym w tym definiowanie następujących wielkości: współczynnik rozproszenia wstecznego, procentowa dawka na głębokości, tissue–air–ratio, tissue–phantom–ratio, profil wiązki, pole wiązki promieniowania, jakość promieniowania fotonowego • Pomiar wydajności wiązek fotonowych i elektronowych wytwarzanych w liniowych przyspieszaczach • Planowanie rozkładu dawek wiązek promieniowania X i gamma na użytek radioterapii • Komory jonizacyjne różnych typów (Farmer, Markus), specyfika ich kalibracji oraz metodyka określania dawek przy ich użyciu • Dozymetria in vivo wraz z zastosowaniem detektorów półprzewodnikowych Na zajęciach laboratoryjnych student: • Wykonuje proste pomiary dawek przy użyciu szerokiego wachlarza sprzętów dozymetrycznych, takich jak: komora jonizacyjna z elektrometrem, radiometr z licznikiem G-M, laboratoryjne liczniki aktywności, sonda scyntylacyjna i detektory termoluminescencyjne • Uczy się analizy otrzymanych wyników oraz dostrzegania zależności dawki od rozmaitych czynników fizycznych • Zapoznaje się z ograniczeniami poszczególnych typów aparatury dozymetrycznej oraz analizuje obszary ich przydatności w dozymetrii klinicznej i środowiskowej • Uczy się wykonywania podstawowych pomiarów w dozymetrii klinicznej oraz analizy wyników pod kątem jakości wiązek, tj.: pomiar dawki DST (wydajność liniowego przyspieszacza), pomiar zależności współczynnika q(S) (wzrost mocy dawki z wielkością pola napromieniowania) dla ustalonej jakości wiązki promieniowania, pomiar procentowej dawki na głębokości – PDG(S) • Zapoznaje się z metodami kontroli działania wybranego sprzętu dozymetrycznego, w tym: wyznaczanie współczynnika kalibracji radiometru z licznikiem Geigera-Muellera w zależności od energii fotonów, wyznaczanie indywidualnego współczynnika czułości detektorów termoluminescencyjnych, a także nabiera umiejętności analizy otrzymanych wyników pod kątem poprawności działania aparatury

Wiedza z podstaw fizyki ogólnej i jądrowej podstaw informatyki i obsługi komputera z typowymi programami do analizy danych (np. Excel, Origin, Statistica).

(brak informacji)