Intermedialność w kulturze Kierunek studiów: Kultury mediów
Kod programu: 02-N1KM13.2017

Moduł Intermedialność w kulturze wprowadza studenta w zagadnienia szeroko pojętej intermedialności, funkcjonującej jako swego rodzaju „metafora” poznawcza kultury współczesnej. W pierwszej kolejności zapoznaje się on z pojęciem intermedialności plasującym się zarówno po stronie medialności zjawisk wizualnych, mediatyzacji kultur, jak i „operacyjnej” kategorii wywiedzionej z filozofii oraz estetyki współczesności. Chodzi także o uwrażliwienie na szereg praktyk artystycznych w dużym stopniu operujących intermedialnością jako narzędziem twórczym: rodzaje hybrydyzacji mediów, palimpsestowości obrazów w obrębie tekstów audiowizualnych, intermedialności jako nowej formy estetyczności, awansu technologii cyfrowych. Równie dobrze chodzi o umiejętność wskazania i określenia przez studenta zjawisk z obszaru mediów i kultury, które łączą się w pojęciu intermedialności, a zatem konwergencji mediów, wyodrębnieniu zachowań odbiorczych wynikłych z intermedialności kultury uczestnika, usytuowaniem filmu między mediami. Student kończąc kurs potrafi zakreślić obszar badań nad kulturą w perspektywie mediów: technokultury, technoestetyki, intermedialności jako nowej dyscypliny (transdyscyplinarność oraz interdyscyplinarność). Świadomie uczestniczy w kulturze sytuującej się na przecięciu różnych technologii obrazowych, potrafi analizować wypowiedzi audiowizualne przez pryzmat ich intermedialności. Jest świadomy zmian w obrębie badań filmoznawczych postulowanych jako intermedialne filmoznawstwo.

Brak.

1.Y. Spielmann, Klocki do teorii intermedialności obrazu. W: Od projektora do komputera. Współczesna niemiecka myśl filmowa, wybór., wstęp, oprac. A. Gwóźdź, Katowice 1999. 2. A. Skwara, O pewnej praktyce intertekstualnej, czyli rozmowy artysty z sobą samym, w: Intermedialność w kulturze końca XX wieku, red. A. Gwóźdź, S. Krzemień-Ojak, Białystok 1999. 3. P. Zawojski, Od obrazów pisma do pisma obrazów. W: Słowo w kulturze mediów, red. Z. Suszczyński, Białystok 1999. 4. E. Wilk, Ekrany pisma czy ekrany widzialności?, w: Wiek ekranów, red. A. Gwóźdź, P. Zawojski, Kraków 2002. 5. M. Michałowska, Fotografia – pismo sztuk intermedialnych, w: Słowo w kulturze mediów, red. Z. Suszczyński. Białystok 1999. 6. J. Musiał, Intermedialne relacje fotografii. Fotografia między mediami, w: Konteksty intermedialności, red. M. Popczyk, Katowice 2013. 7.T. Stępień, T. Bielak, Książka, literatura, intermedialność, w: Konteksty intermedialności, red. M. Popczyk, Katowice 2013. 8. C. Hilmes, Subtelny obserwator jako współsprawca: „Niepokoje wychowanka Törlessa” Volkera Schlöndorffa, w: Przestrzenie intermedialności. Adaptacje literatury niemieckojęzycznej. Red. K. Kupczyńska, M. Saryusz-Wolska, Wrocław 2012. 9. G. Heidemann, A. Pełka, Balansowanie na granicy (ekranu) „Pianistka” Elfriede Jelinek w ekranizacji Michaela Hanekego, w: Przestrzenie intermedialności. Adaptacje literatury niemieckojęzycznej, red. K. Kupczyńska, M. Saryusz-Wolska, Wrocław 2012. 10. H. Jenkins, Kultura konwergencji, Warszawa 2007, rozdz.: Wstęp. 11.W. Chyła, Od kultury słowa do kultury audiowizualnej, w: Intermedialność w kulturze końca XX wieku, red. A. Gwóźdź, S. Krzemień-Ojak, Białystok 1999. 12. B. Wolek, Człowiek między mediami. O ponowoczesnych doświadczeniach intermedialności, w: Konteksty intermedialności, red. M. Popczyk, Katowice 2013. 13. A. Gwóźdź, Obrazy i rzeczy. Film między meiami, Kraków 2008 (rozdz. 1 i 2). 14. A. Gwóźdź, Technologie widzenia, czyli media w poszukiwaniu autora: Wim Wenders, Kraków 2005 (wybrane fragmenty). 15. K. Chmielecki, Intermedialność jako fenomen ponowoczesnej kultury, "Kultura Współczesna" 20007, nr 2.