Metodologia badań teatrologicznych Kierunek studiów: Kulturoznawstwo
Kod programu: 02-S2KU12.2014

W ramach modułu Metodologia badań teatrologicznych student poznaje podstawowe cele i zadania metodologii badań teatralnych, jej przedmiot i zakres oraz miejsce wśród innych dyscyplin naukowych. Ma pogłębioną wiedzę z zakresu dwudziestowiecznych kierunków badań teatralnych (egzystencjalizm, fenomenologia,strukturalizm, semiotyka, badania socjologiczne, antropologia teatru, krytyka psychoanalityczna i archetypowa, metody mitograficzne, dekonstrukcjonizm, kognitywizm, krytyka feministyczna, gender studies i teoria queer, performatyka). Poznaje problemy metodologiczne historii teatru, metody gromadzenia, doboru i klasyfikacji źródeł do historii teatru i wiedzy o teatrze, problemy dokumentacji oraz metodykę wykorzystywania źródeł.

zaliczenie modułów: Antropologia widowisk, Poetyka dramatu

1. E. Barba, Antropologia teatru: pierwsze hipotezy, „Dialog” 1981, nr 1. 2. E. Barba, Antropologia teatru: krok dalej, „Dialog” 1982, nr 4. 3. E. Burns, Od rytuału do dramatu, „Pamiętnik Literacki” 1976, z. 3. 4. J.P. Butler, Zapisy na ciele, wywrotowe odgrywanie oraz Krytycznie Queer, w: Teorie literatury XX wieku. Antologia, red. A. Burzyńska, M.P. Markowski, Kraków 2006. 5. M. Carlson, Performans, Warszawa 2007 (część I Performans a nauki społeczne). 6. J. Duvignaud, Wstęp do socjologii teatru i twórczości dramatopisarskiej, w: W kręgu socjologii teatru na świecie, oprac. T. Pyzik, E. Udalska, Wrocław 1987. 7. R. Demarcy, Widz: modele recepcji spektaklu, tamże. 8. E. Fischer-Lichte, Estetyka paerformatywności, Kraków 2008 (rozdz. II Podstawowe pojęcia). 9. L. Kolankiewicz, Teatr zarażony etnologią, „Polska Sztuka Ludowa. Konteksty” 1991, nr 3-4. 10. T. Kubikowski, Siedem bytów teatralnych. O fenomenologii sztuki scenicznej, Warszawa 1994. 11. J. Mukarovský, Próba strukturalnej analizy fenomenu aktorstwa, w: Idem, Wśród znaków i struktur, oprac. J. Sławiński, Warszawa 1970. 12. Z. Raszewski, Dokumentacja przedstawienia teatralnego, w: Wprowadzenie do nauki o teatrze, wybór i oprac. J. Degler, t. III, Wrocław 1978. 13. Z. Raszewski, Trudny rebus. Studia i szkice z historii teatru, Wrocław 1990 (tu: Cel i zakres historii teatru; Uwagi o stosowaniu cezur w historii teatru). 14. L. Schiller, Nowy kierunek badań teatrologicznych, w: Wprowadzenie do nauki o teatrze, wybór i oprac. J. Degler, t. I, Wrocław 1976. 15. G. Sinko, Opis przedstawienia teatralnego. Problem semiotyczny, Wrocław, 1982. 16. I. Sławińska, Teatr w myśli współczesnej. Ku antropologii teatru. Warszawa 1990. Teorie literatury XX wieku. Podręcznik, red. A. Burzyńska i M.P. Markowski, Kraków 2006 (rozdziały Dekonstrukcja, Feminizm, Gender i Queer). 17. E. Wąchocka, Współczesne metody badań teatralnych, Katowice 2003. 18. J. Ziomek, Semiotyczne problemy sztuki teatru, w: Tenże, Powinowactwa literatury, Warszawa 1980. Literatura uzupełniająca E. Burns: Role, typy symboliczne i postaci, w: W kręgu socjologii teatru na świecie, oprac. T. Pyzik, E. Udalska, Wrocław 1987. J. Duvignaud: Sytuacja dramatyczna a sytuacja społeczna, „Pamiętnik Literacki” 1976, z. 2. M. Descotes: Zagadnienie publiczności, „Dialog” 1988, nr 11/12. J. Lotman: Struktura tekstu artystycznego, Warszawa 1984, (rozdz. I – V). E. Souriau: Czym jest sytuacja dramatyczna, „Pamiętnik Literacki” 1976. z. 2.