Historia sztuki 2 Kierunek studiów: Arteterapia
Kod programu: 06-S1AR16.2016

Kontynuacja modułu 1. Wykłady mają na celu zaprezentowanie dziejów sztuki oraz dyscyplin pokrewnych (architektura, projektowanie, estetyka i in.). Celem procesu edukacyjnego jest nabycie wiedzy o faktach i artefaktach w aspekcie globalnym i w kategoriach szerszych niż zjawisko historyczne. Kurs nauczania przewiduje zajęcia w formie wykładów w zakresie: kultury i sztuki prehistorycznej, starożytnej, wczesnochrześcijańskiej, średniowiecznej i nowożytnej, przy uwzględnieniu wszystkich kręgów kulturowych i w perspektywie ogólnokulturowej. Celem zajęć jest nabycie podstaw wiedzy z historii sztuki, integracja wiedzy z różnych dziedzin kultury artystycznej i łączenie ich w procesie historycznym, a także zdobycie narzędzi metodologicznych do interpretacji nurtu, tendencji i dzieła sztuki oraz osadzenia go w konktretnym kontekście kulturowym, nabycie umiejętności opisu dzieła, znajomość terminologii i zdolność do wstępnego klasyfikowania dzieł, nurtów oraz okresów. Charakter przekazywanej w ramach wykładów wiedzy ma stworzyć fundamenty do myślenia o sztuce w kategoriach historycznych, ale również dać podstawy do percepcji i recepcji sztuki rozumianej jako estetyczny i społeczny efekt oddziaływania wielu czynników – nie tylko zresztą – kulturowych. Student ma posiąść wiedzę oraz instrumenty interpretacyjne, które pozwolą mu nie tylko rozumieć strukturę dzieła (lub artefaktu), ale także wesprą własny język artystycznej wypowiedzi. Wykłady prezentują historię doktryn artystycznych, nurtów i tendencji w sztuce światowej – ich rozwój, oddziaływanie i przemijanie. Istotnym elementem opisu i interpretacji każdego zjawiska będzie jego geneza, funkcjonowanie oraz kontekst – estetyczny, społeczny, polityczny, etnologiczny i technologiczny. W tych ramach zostaną także przedstawieni najbardziej reprezentatywni artyści, szkoły i warsztaty, a także ośrodki opiniotwórcze. Wykłady będą przedstawione w ujęciu chronologicznym i kontekstualnym. Aspekt historyczny zostanie ukazany jako narracja diachroniczna, natomiast aspekt kontekstualny obejmie analogie i różnice ze sztuką (kulturą) traktowaną jako strukturę całościową. Kurs będzie zatem uwzględniał rozwój poszczególnych dyscyplin, mediów i dzieł w kontekście ogólnokulturowym (historycznym, geograficznym, socjologicznym), jak i w kontekście ewolucji języka artystycznego i zmian w obrębie semiotyki i estetyki dzieła (artefaktu). Wykłady i zajęcia mają jednocześnie zobrazować studentowi kontekstualne funkcjonowanie sztuki – w tym sieć jej uwikłań oraz zależności – począwszy od aktów i dzieł jednostkowych, a skończywszy na ogólnokulturowych i cywilizacyjnych. Przedmiot rozpoczyna się od ogólnego wprowadzenia do problematyki sztuki – jej definicji, sposobów zaistnienia i artykulacji w czasie i przestrzeni. Semestr II dotyczy zagadnień: Kultura Mezoameryki. Sztuka i architektura prekolumbijska. Sztuka i architektura egejska. Sztuka i architektura starożytnej Grecji. Sztuka i architektura starożytnego Rzymu.

Zaliczenie modułu 1

podstawowa Białostocki J., Sztuka cenniejsza niż złoto, t. I-II, Warszawa 1969 Eco U. (red.), Historia brzydoty, Warszawa 2007 Eco U.(red.), Historia piękna, Warszawa 2005 Estreicher K., Historia sztuki w zarysie, Warszawa 1990 Porębski M., Piwocki K., Dzieje sztuki w zarysie, t. I-III, Warszawa 1978 Sulkiewicz K. (red.), Słownik terminologii sztuk pięknych, Warszawa 1996 uzupełniająca Gombrich E., O sztuce, Warszawa 1997 Kopaliński W., Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 1987 Kopaliński W., Słownik symboli, Warszawa 1990 Trzeciak T. (red.), Sztuka świata, t. I-XIV, Warszawa 1989-96