Pedagogy Programme code: W6-N2PE19.2020

Kierunek studiów pedagogika realizuje profil ogólnoakademicki. Pedagogika jako nauka o wymiarze teoretycznym i praktycznym zarówno w obszarze nauk społecznych i humanistycznych jest realizowana w zakresie studiów pierwszego i drugiego stopnia na Wydziale Sztuki i Nauk o Edukacji w ramach działań dydaktycznych, naukowych, społecznych na rzecz środowiska lokalnego, ogólnopolskiego i międzynarodowego. Realizuje przyjęte i wytyczone przez Uniwersytet Śląski zadania rozwojowe. Przedmiot badań pedagogiki obejmuje zarówno zakres idei w odniesieniu do ideałów, norm i powinności, jak i praktyki społecznej. Treści pedagogiki w obszarze nauk humanistycznych obejmują teorię i praktykę wychowania, nauczania i uczenia się oraz w obszarze nauk społecznych teorii i praktyki funkcjonowania, środowisk wychowawczych, systemów i instytucji oświatowych, opiekuńczych, ich roli i wartości w rozwoju człowieka. Pedagogika bada i tworzy teorie w zakresie rozwoju i uczenia się człowieka w ciągu całego życia w wymiarze jednostkowym i społecznym. Wiedza i praktyka w pedagogice poddawana jest krytycznej analizie pod kątem zmian procesów edukacyjnych w odniesieniu do kulturowych, społecznych, politycznych, historycznych i ekonomicznych kontekstów. Treści i badania na kierunku studiów pedagogika są realizowane integralnie w zakresie poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych. Na kierunku pedagogika student w zakresie efektów uczenia się z wiedzy poznaje pedagogikę jako naukę, jej związki z innymi subdyscyplinami naukowymi. Zna elementarną terminologię pedagogiczną, teorie wychowania, uczenia się i nauczania. Zna teorie rozwoju człowieka w toku życia. Ma podstawową wiedzę o strukturze i i funkcjach systemu edukacji i jego uczestnikach Ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych. W zakresie efektów uczenia się w obszarze umiejętności absolwent potrafi obserwować, badać i wyciągać wnioski z różnych obszarów działalności pedagogicznej. Potrafi badać środowisko szkolne i społeczne ucznia. Ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji. Potrafi rozwijać swoje umiejętności profesjonalne. W obszarze efektów uczenia się w zakresie kompetencji społecznych jest świadomy etycznego wymiaru badań naukowych, realizacji praktyki pedagogicznej. Na kierunku pedagogika są realizowane treści zgodnie z przyjętymi efektami uczenia się, a) na studiach 1 stopnia student poznaje, doświadcza, realizuje w praktyce i kształtuje relacje ze środowiskiem społecznym na bazie podstaw teoretycznych i praktycznych (metodycznych w tym nauczycielskich) z zakresu modułów ogólnopedagogicznych i specjalnościowych, b) na studiach 2 stopnia student poznaje, doświadcza, realizuje w praktyce i w relacjach ze środowiskiem społecznym rozszerzone i pogłębione treści w zakresie modułów ogólnopedagogicznych i specjalnościowych. Założone efekty uczenia się na kierunku pedagogika odnoszą się do dwóch obszarów kształcenia (nauk społecznych i humanistycznych). Dotyczą programu studiów pierwszego i drugiego stopnia o profilu ogólnoakademickim i zostały sformułowane w zgodzie z Rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie charakterystyk drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6–8 Polskiej Ramy Kwalifikacji z dnia 14 listopada 2018 roku. Podzielone są na trzy grupy obejmując efekty odnoszące się do wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych oraz zawierają zestaw efektów uczenia się przewidziany dla specjalności przygotowujących do wykonywania zawodu nauczyciela zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 25 lipca 2019r. w sprawie standardu kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela. Przewidziane dla kierunku studiów efekty uczenia się studenci uzyskują w ramach realizacji modułów teoretycznych i praktycznych. Stosunek modułów teoretycznych do praktycznych wykazuje wyraźną przewagę modułów zaliczanych do pierwszej grupy (zgodnie z ogólnoakademickim profilem kształcenia). Efekty uczenia się na kierunku pedagogika są monitorowane w oparciu o procedury Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia dla kierunków studiów organizowanych przez Wydział Sztuki i Nauk o Edukacji. W programie kształcenia na kierunku pedagogika przewidziano praktyki studenckie oraz określono wymiar, zasady i formy ich odbywania w zależności od specjalności. Praktyki na kierunku Pedagogika (studia I i II stopnia) organizowane są zgodnie z wymogami określonymi przez obowiązujące Zarządzenie Rektora Uniwersytetu Śląskiego w sprawie organizowania studenckich praktyk zawodowych i określenia obowiązków opiekunów praktyk (wskazane w regulaminie odbywania studenckich praktyk zawodowych na Wydziale Sztuki i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach), Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 25 lipca 2019r. w sprawie standardu kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela, Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 sierpnia 2017r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli, Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 marca 2019r zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli, jak również w oparciu o Regulamin Studiów w Uniwersytecie Śląskim (załącznik do Uchwały nr 368 Senatu UŚ z dnia 30 kwietnia 2019r.) oraz Procedury Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia dla kierunków studiów organizowanych przez Wydział Sztuki i Nauk o Edukacji (od roku akademickiego 2019/2020). Program studiów pierwszego stopnia obejmuje 6 semestrów, w tym 180 pkt ECTS. W ramach studiów pierwszego stopnia na kierunku pedagogika są przygotowane następujące specjalności: 1. pedagogika opiekuńczo-wychowawcza i wychowanie do życia w rodzinie 2. pedagogika korekcyjna (terapia pedagogiczna) 3. pedagogika resocjalizacyjna i socjoterapia. Program studiów drugiego stopnia obejmuje 4 semestry, w tym 120 punktów ECST. W ramach studiów drugiego stopnia na kierunku pedagogika są przygotowane następujące specjalności: 1. pedagogika opiekuńczo-wychowawcza z terapią pedagogiczną, 2. resocjalizacja z edukacją międzykulturową (studia stacjonarne i niestacjonarne w języku polskim oraz studia stacjonarne w języku angielskim) 3. zintegrowana edukacja wczesnoszkolna i wychowanie przedszkolne Program studiów pedagogicznych realizowany jest z uwzględnieniem Europejskiego Systemu Transferu Punktów (ECTS). Okres zajęć dydaktycznych wynikających z programu kształcenia, podzielony jest na 2 semestry – semestr zimowy i semestr letni. Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie zaliczeń wszystkich modułów przewidzianych planem studiów i uzyskanie łącznie co najmniej 30 punktów ECTS. Okresy weryfikacji efektów uczenia się (sesje egzaminacyjne) wyznaczane są w czasie wolnym od zajęć dydaktycznych i trwają od 14 do 21 dni. Studenci na każdym poziomie studiów, bez względu na formę ich realizacji uzyskują 30 punktów ECTS w każdym semestrze studiów. Program kształcenia zapewnia studentom kierunku wybór modułów kształcenia. Zarówno na studiach pierwszego i drugiego stopnia zwraca się szczególną uwagę na indywidualny rozwój studenta, co przejawia się: - zabezpieczeniem w modułach i sylabusach odpowiedniej liczby godzin na samodzielną pracę studenta, - umożliwieniem studentom aktywnego, naukowego i praktycznego uczestnictwa i prac w ramach organizacji studenckich, kół naukowych, AZS, - prowadzeniem działalności społecznej na rzecz środowiska lokalnego i uczelnianego (wolontariaty w instytucjach oświatowo-wychowawczych, jako wartościowe uzupełnienie programu praktyk).

Wytyczne i zalecenia w sprawie organizacji procesu uzyskania dyplomu oraz przygotowania prac dyplomowych ORGANIZACJA PROCESU UZYSKANIA DYPLOMU Student dokonuje wyboru seminarium i promotora z listy zgłoszonych w danym roku akademickim seminariów dyplomowych. Seminarium dyplomowe trwa nie mniej niż 3 semestry - student wraz z promotorem ustala temat pracy dyplomowej oraz przebieg procesu jej realizacji zgodnie z zapisem modułowym. Promotor przedstawia przyjęte do realizacji tematy prac dyplomowych do zatwierdzenia. Student, po ustaleniu z promotorem tytułu pracy dyplomowej, składa w dziekanacie zatwierdzony przez promotora formularz rejestracji tytułu pracy dyplomowej. Student przed przystąpieniem do egzaminu dyplomowego zobowiązany jest wprowadzić pracę do APD. Serwis Archiwum Prac Dyplomowych jest jednym z wielu systemów informatycznych współpracujących z Uniwersyteckim Systemem Obsługi Studiów USOS. Pełni on rolę elektronicznego repozytorium pisemnych prac dyplomowych. (zgodnie z Zarządzeniem nr 16 Rektora Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z dnia 28 stycznia 2015 r. w sprawie wprowadzenia procedury składania i archiwizowania pisemnych prac dyplomowych). Na mocy art. 76. ust. 4. ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce każda pisemna praca dyplomowa (licencjacka, inżynierska, magisterska) jest przed egzaminem dyplomowym sprawdzana z wykorzystaniem Jednolitego Systemu Antyplagiatowego (JSA). Student składa pracę dyplomową w formie drukowanej wraz z kompletem dokumentów, nie później niż 14 dni przed planowanym terminem obrony. Student obowiązany jest złożyć pracę dyplomową nie później niż do dnia 30 września na studiach kończących się w semestrze letnim (§33 Regulaminu Studiów w Uniwersytecie Śląskim, załącznik do Uchwały nr 368 Senatu UŚ z dnia 30 kwietnia 2019r.). Kandydatów na recenzentów przedstawia promotor do zatwierdzenia przez dziekana. Dziekan kieruje do recenzji pracę dyplomową po przyjęciu jej przez promotora. Dziekan przyjmuje recenzje pracy dyplomowej i ewentualnie (przy negatywnej ocenie recenzenta) wyznacza drugiego recenzenta; jeśli drugi recenzent oceni pracę negatywnie, nie może ona być podstawą ukończenia studiów. Dziekan dopuszcza studenta do egzaminu dyplomowego po zrealizowaniu planu studiów i uzyskaniu efektów uczenia się przewidzianych programem studiów oraz otrzymaniu pozytywnych ocen pracy dyplomowej. Dziekan wyznacza komisję przeprowadzającą egzamin dyplomowy, ustala przewidywany termin egzaminu dyplomowego. Przedmiotem egzaminu dyplomowego jest praca. Dziekan ustala ewentualny termin poprawkowego egzaminu dyplomowego, nie wcześniej niż przed upływem 1 miesiąca i nie później niż po upływie 3 miesięcy od daty pierwszego egzaminu (dziekan może wyznaczyć ostateczny, dodatkowy termin egzaminu w przypadku uzyskania przez studenta oceny niedostatecznej w drugim poprawkowym terminie egzaminu; w przypadku uzyskania oceny niedostatecznej z tego egzaminu, dziekan wydaje decyzję o skreśleniu z listy studentów). Komisja egzaminacyjna oblicza ostateczny wynik studiów na podstawie protokołu egzaminu dyplomowego. Absolwent otrzymuje dyplom ukończenia studiów wyższych odpowiedniego stopnia. WYMOGI MERYTORYCZNE Praca dyplomowa jest wypowiedzią pisemną o charakterze naukowym. Program kształcenia na studiach I. stopnia zobowiązuje studenta do przygotowania pracy licencjackiej , na studiach II. stopnia - pracy magisterskiej. Praca licencjacka jest rozprawą przeglądową lub oryginalną (badawczą) - w pracy licencjackiej zaleca się odwołanie do co najmniej 20 pozycji bibliograficznych Praca magisterska jest pracą oryginalną (badawczą); praca oryginalna stanowi opis badań własnych i nie może być prostą kontynuacją pracy licencjackiej (tzn. nie może być jej poszerzeniem lub uzupełnieniem). W pracy magisterskiej należy odwołać się do co najmniej 40 pozycji bibliograficznych. Tytuł pracy i zawarta w niej problematyka muszą być związane z kierunkiem studiów seminarzysty. Zgodność problematyki podejmowanej z kierunkiem studiów jest podstawowym kryterium oceny pracy dyplomowej, a jego niespełnienie skutkuje brakiem dopuszczenia do obrony. Praca dyplomowa (bez względu na jej charakter i zakres) zawiera: – cel i zakres, obszar tematyczny i problemowy – odniesienie do literatury przedmiotu z poszerzoną analizą problemu (problemów), – opis sposobów rozwiązania problemów/zagadnień z uwzględnieniem zastosowanych metod badawczych, – sformułowanie wniosków na podstawie przeprowadzonej analizy. Tekst pracy powinien mieć układ typowy dla prac naukowych, w tym: spis treści, wstęp, kolejne rozdziały (z podrozdziałami), zakończenie, bibliografię, spisy (tabel, wykresów, rycin) oraz aneks (jeśli przewidziano). Praca dyplomowa jest samodzielną pracą studenta. W pracach dwuosobowych należy jednoznacznie określić autorów poszczególnych części pracy dyplomowej; indywidualny wkład każdego współautora jest oceniany niezależnie i w oddzielnych recenzjach. KOMPOZYCJA TEKSTU Język pracy: - przy pisaniu pracy należy posługiwać się poprawną polszczyzną z przestrzeganiem ogólnie przyjętych zasad ortografii i interpunkcji - w treści należy unikać pisania w pierwszej osobie liczby pojedynczej; pożądane jest stosowanie formy bezosobowej lub 3. osoby liczby pojedynczej, np.: „wydaje się, że”, „jak należy przypuszczać” , „jak przedstawiono wyżej”, albo; „autor opracował”, „autor przedstawił” (należy unikać wypowiedzi typu: „ja opracowałem”, „ja przedstawiłem”) - od powyższej reguły stosuje się odstępstwa, np. we Wstępie, w podziękowaniach gdzie zapis w 1. osobie liczby pojedynczej jest dopuszczalny - należy unikać form wypowiedzi o zbyt wyrazistym zabarwieniu emocjonalnym - wypowiedź w tekście buduje się w czasie teraźniejszym, zwłaszcza w omówieniach idei, poglądów, streszczaniu teorii i koncepcji, prezentacji poglądów innych autorów , itp. - w tekstach dopuszczalne jest stosowanie czasu przeszłego , szczególnie wówczas gdy autor odwołuje się do faktów historycznych, wydarzeń z życia osób, opisu działań podjętych przez autora w ramach prac badawczych - w tekście właściwym nie należy używać skrótów: należy zapisać „2013 rok” zamiast „2013 r.”; „między innymi” zamiast „m.in.”; „jeden” zamiast „1” itd. - nie należy zostawiać jedno-, dwu-, trzyliterowych słów na końcu wiersza lecz przenosić je do kolejnego wiersza ( z wyjątkiem zaimka „się”, który zostaje w sąsiedztwie czasownika, do którego się odnosi) - podział tekstu na akapity: każdy akapit to jedna myśl, każdy akapit należy zaczynać od nowej linijki i wcięcia (z użyciem tabulatora), akapity cytowane należy opatrzyć przypisem Standardy cytowań: 1. cytat umieszczony w pracy należy wydzielić z tekstu za pomocą cudzysłowu i opatrzyć numerem odnośnika 2. numery odnośników należy umieszczać w tekście pracy (indeks górny) przed znakami przystankowymi typu: kropka, dwukropek (z wyjątkiem znaków przystankowych kończących cytat w oryginale) 3. przypisy należy podawać na dole strony stosując numerację ciągłą w całej pracy tekst przypisu należy zapisać czcionką Times New Roman 10 pkt. z odstępem pojedynczym 4. w przypisach należy odwołać się do następujących zasad stosowania skrótów: - jeśli cytujemy po raz kolejny tę samą pracę tego samego autora: np. A. Tyszka, Styl życia ….., s.5 (jeśli źródło było cytowane w innym rozdziale należy przywołać pełny opis bibliograficzny) - jeżeli cytujemy po raz kolejny tę samą pracę tego samego autora bezpośrednio w następnym przypisie należy zastosować zapis: Tamże.25 - jeżeli cytujemy inną pracę tego samego autora bezpośrednio w następnym przypisie należy zastosować zapis: (zależnie od płci autora) – tenże/taż, tegoż/tejże - zapis Por. należy zastosować w sytuacji gdy poglądy autora pracy odzwierciedlają poglądy autorów cytowanych prac naukowych - zapis Zob. stosuje się gdy autor pracy wskazuje bezpośrednie odniesienie do źródeł, poglądów, np.: Zob. Załącznik Nr1 Rozporządzenia… z dnia…. - w przypadku odwołania do publikacji konkretnego autora należy zastosować zapis: M. Buber, Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1992, s.50. - w przypadku odwołania do publikacji o nierozerwalnym autorstwie (kilku autorów) należy zastosować zapis: M. Przetacznik-Gierowska, M. Tyszkowa, Psychologia rozwoju człowieka. T.1: Zagadnienia ogólne. PWN, Warszawa 1996, s.50. - w przypadku odwołania do słowników, encyklopedii, itp. należy zastosować zapis : Słownik wyrazów obcych PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, s.50. - w przypadku odwołania do prac ( w tym zbiorowych) pod redakcją naukową należy zastosować zapis : B. Śliwerski (red.), Współczesne teorie i nurty wychowania. Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 1998, s.50. - w przypadku odwołania do prac zbiorowych pod redakcją naukową, w których można wyróżnić wyodrębnione autorstwo należy zastosować zapis np.: Por. J. Tischner, Rozumienie – dziejowość – prawda [w:] idem Filozofia współczesna. Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, Kraków 1989 lub R. Rorty, Przygodność języka [w:] S. Czerniak, A. Szahaj (red.), Postmodernizm a filozofia. Wybór tekstów. Instytut Filozofii PAN, Warszawa 1996, s.113. - w przypadku odwołania do publikacji zamieszczonych w czasopismach należy zastosować zapis: P. Piotrowski, Kryzys znaczenia w sztuce. Josepha Kosutha przejście od tautologicznego do zantropologizowanego modelu sztuki. „Obieg” 1991, nr 9-10. w przypadku odwołania do źródeł elektronicznych należy zastosować zapis: - wydawnictwo na płycie CD: W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [CD-ROM]. Wersja 1.0.3.16. Pro-media, Łódź 1998. - artykuł na witrynie internetowej: R. Oramus, Kontemplatorzy sztuki [online]. http://www.wsp.krakow.pl/konspekt/10 [dostęp: 10.12.2012] - artykuł w czasopiśmie internetowym: B. Bobick, J. Hornby, Practical Partnerships: Strengthening the Museum-School Relationship. “Journal of Museum Education”, Vol.38, no.1: City Museum and Urban Learning [online]. http:// museumeducation.info [dostęp: 10.04.2013] - w przypadku odwołania do filmu: Pan Tadeusz [Film]. Reż. Andrzej Wajda. Warszawa. Vision Distribution Company, 1999 [emisja: 25.09.2011, TVP 1, g. 20.30 ] - w przypadku odwołania do materiałów archiwalnych: Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Katowicach. Sprawozdania okresowe do dyrektora Departamentu III za rok 1983, sygn. 034/8, s.8 - w przypadku odwołania do maszynopisu: B. Cyrański, Rekonstrukcja aksjologicznych podstaw pedagogiki społecznej z zastosowaniem metody interpretacji hermeneutycznej, [maszynopis pracy doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. E. Marynowicz – Hetki, Łódź 1995, złożony do druku w: Acta Universitatis Lodziensis, Folia Paedagogica et Psychologica] BIBLIOGRAFIA W bibliografii należy umieścić wszystkie pozycje literatury, na które autor powołuje się w tekście. Nie należy stosować numeracji poszczególnych pozycji literatury. Spis pozycji cytowanych należy umieścić na końcu pracy, po zakończeniu, ale przed załącznikami. Bibliografię można podzielić na podrozdziały, np. „Książki”, „Czasopisma”, „Akty prawne”, „Materiały konferencyjne”, „Strony internetowe”, itd. gdy jest to uzasadnione ich dużą ilością w poszczególnych grupach rodzajowych Pozycje bibliograficzne należy zapisywać z zachowaniem interlinii 1 wiersza. Pozycje w bibliografii należy uszeregować alfabetycznie wg nazwiska autora/autorów publikacji lub redaktora/redaktorów, z wyjątkiem: - prac nie posiadających autora/ów, w których pierwszym elementem opisu jest tytuł oraz - prac posiadających autorów instytucjonalnych, w których pierwszym elementem opisu jest nazwa instytucji wydającej publikację - prace jednego autora/ów, instytucji należy uporządkować według lat wydania od najnowszych do najstarszych, prace w druku należy umieścić na końcu w pierwszej kolejności należy podać publikację danego autora, a następnie prace współredagowane lub współautorskie Przykładowy zapis bibliografii: Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Katowicach. Sprawozdania okresowe do dyrektora Departamentu III za rok 1983, sygn. 034/8. Bobick B., Hornby J., Practical Partnerships: Strengthening the Museum-School Relationship. Journal of Museum Education, Vol.38, no.1: City Museum and Urban Learning .http:// museumeducation.info Buber M., Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1992. Cyrański B., Rekonstrukcja aksjologicznych podstaw pedagogiki społecznej z zastosowaniem metody interpretacji hermeneutycznej, [maszynopis pracy doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof.dr hab. E.Marynowicz – Hetki, Łódź 1995, złożony do druku w: Acta Universitatis Lodziensis, Folia Paedagogica et Psychologica] Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [CD-ROM]. Wersja 1.0.3.16. Łódź Pro-media, 1998. Oramus R., Kontemplatorzy sztuki . http://www.wsp.krakow.pl/konspekt/10 Pan Tadeusz [Film]. Reż. Andrzej Wajda. Warszawa. Vision Distribution Company, 1999. Piotrowski P., Kryzys znaczenia w sztuce. Josepha Kosutha przejście od tautologicznego do zantropologizowanego modelu sztuki. „Obieg” 1991, nr 9-10. Przetacznik-Gierowska M., Tyszkowa M., Psychologia rozwoju człowieka. T.1: Zagadnienia ogólne. PWN, Warszawa 1996. Rorty R., Przygodność języka [w:] S. Czerniak, A. Szahaj (red.) Postmodernizm a filozofia. Wybór tekstów. Instytut Filozofii PAN, Warszawa 1996. Słownik wyrazów obcych PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008. Śliwerski B., (red.) Współczesne teorie i nurty wychowania. Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 1998. Tischner J., Rozumienie – dziejowość – prawda [w:] tegoż, Filozofia współczesna. Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, Kraków 1989. SPISY (np. tabel, ilustracji, fotografii ) Spisy należy umieszczać pod bibliografią. Osobno należy zaprezentować spis wykresów (jeśli są), spis tabel (jeśli są), spis rysunków (w tym fotografii, ilustracji - jeśli są). Każdy opis musi mieć odniesienie do strony. UWAGI TECHNICZNE (EDYTORSKIE) format arkusza papieru A4 marginesy górny- 2,5 cm dolny- 2,5 cm lewy – 2,5 cm prawy – 2,5 cm czcionka podstawowa tekstu Times New Roman 12 pkt (dla głównych tytułów bold 16 pkt, dla podtytułów bold 14 pkt) interlinia 1,5 wiersza zadrukowanie stron jednostronne (egzemplarz przeznaczony do archiwum – dwustronne) wyrównanie tekstu wyjustowane; wyjątki: wszelkie tytuły wcięcie tekstu 0,5 cm – 5-7 spacji numeracja stron ciągła , numerowanie stron w prawym dolnym rogu, brak numeru na pierwszej stronie objętość prac dyplomowych w pracach licencjackich: od 40 do 60 stron znormalizowanego tekstu (ze stroną tytułową, aneksem, bibliografią i załącznikami); w pracach magisterskich: od 80 do 120 stron znormalizowanego tekstu (ze stroną tytułową, aneksem, bibliografią i załącznikami) numeracja rozdziałów i podrozdziałów <opcjonalnie>2 Rozdział I 1. tytuł podrozdziału 1.1. tytuł części podrozdziału 1.2. tytuł części podrozdziału 2. tytuł podrozdziału 2.1. tytuł części podrozdziału 2.2. tytuł części podrozdziału ryciny (wykresy, schematy i ilustracje) ryciną - rysunkiem jest wykres, schemat i graficzny obraz; kolejność numeracji rysunków: od „1” w całej pracy; opis należy rozpocząć od skrótu „Rys.”, następnie spacja i numer z kropką; opis należy umieścić nad rysunkiem; źródło należy podawać pod rysunkiem; w źródle należy pochylać słowo „Źródło:”; w opisie źródła stosować czcionkę 10 pkt.; dłuższe teksty zawijać z odsłonięciem słowa „Źródło” tabele opis tabeli (nad tabelą) należy zaczynać od słowa „Tabela” a po spacji zapisać numer liczebnika porządkowego (wszystkie tabele w tekście pracy powinny być numerowane sekwencyjnie, kolejnymi numerami od „1”); źródło należy podawać pod tabelą; w źródle należy pochylać słowo „Źródło”, a do opisu stosować czcionkę 10 pkt; dłuższe opisy należy zawijać z odsłonięciem słowa „Źródło” wyliczenia w tekście wyliczenia z listy należy rozpoczynać od lewego marginesu; na końcu elementów wyliczanych można nie stawiać żadnego znaku interpunkcyjnego (zalecane), przecinek lub średnik; na końcu ostatniego elementu wyliczanego należy umieścić kropkę; zaleca się stosowanie automatycznego układu tworzenia listy (wykorzystując opcję z listwy narzędzi Format/Punktory i numeracja) wg jednego wzoru w całej pracy zapis nazw obcych (np. łacińskich, greckich) kursywa Liczba egzemplarzy - trzy egzemplarze drukowane UKŁAD GRAFICZNY PRACY szablon spisu treści SPIS TREŚCI WSTĘP ROZDZIAŁ I. <Tytuł rozdziału> 1.<Tytuł podrozdziału> 1.1.<tytuł części podrozdziału > 1.2.<tytuł części podrozdziału> 1.3. <tytuł części podrozdziału> 2. < Tytuł podrozdziału> 2.1. <tytuł części podrozdziału> 2.2. <tytuł części podrozdziału> 2.3. <tytuł części podrozdziału> ROZDZIAŁ II. <Tytuł rozdziału> 1. <Tytuł podrozdziału> 1.1. <tytuł części podrozdziału> 1.2. <tytuł części podrozdziału> 1.3. <tytuł części podrozdziału> 2.<Tytuł podrozdziału> 2.1. <tytuł części podrozdziału> 2.2. <tytuł części podrozdziału> 2.3. <tytuł części podrozdziału> PODSUMOWANIE/WNIOSKI/<opcjonalnie> ZAKOŃCZENIE BIBLIOGRAFIA (bez numeru stron) ZAŁĄCZNIKI /ANEKS <opcjonalnie>(bez numeru stron) projekt strony tytułowej (zob. strona główna Archiwum Prac Dyplomowych https://apd.us.edu.pl) wzór oświadczenia autora (zob. strona główna Archiwum Prac Dyplomowych https://apd.us.edu.pl)

Strategia rozwoju kierunku pedagogika ściśle wiąże się z wizją Uniwersytetu Śląskiego. Obszary rozwoju pedagogiki uwzględniają główne zadania kluczowe, cele operacyjne, określone przez dokument Strategia rozwoju Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na lata 2020-2025 obejmująca program działań strategicznych na lata 2019-2020, co przyczyni się do zrównoważonego rozwoju kierunku na Wydziale i w uczelni. Uniwersytet Śląski akcentuje znaczenie badań naukowych i równie dużą wagę przywiązuje do kształcenia. Dydaktyka stanowi o istocie uniwersytetu jako miejscu przekazywania wiedzy, umiejętności i wartości akademickich kolejnym pokoleniom studentów i doktorantów. W uniwersytecie badawczym kształcenie na najwyższym poziomie jest powiązane z prowadzonymi badaniami. Służy temu między innymi angażowanie studentów w prace zespołów badawczych oraz indywidualizacja kształcenia, zwłaszcza na wyższych latach studiów, także lokowanie prac dyplomowych studentów i słuchaczy studiów podyplomowych w nurcie badań prowadzonych w uniwersytecie. Zadania kluczowe na kierunku wiążą się z dbałością o poziom prowadzonych badań naukowych i mocne zespoły badawcze, o zwiększenie form kształcenia i doskonalenie, modyfikowanie oferty dydaktycznej, o zintensyfikowanie i poszerzenie współpracy z otoczeniem, współpracy międzynarodowej (z uczelniami zagranicznymi). Program kształcenia na kierunku pedagogika odpowiada następującym celom operacyjnym w zakresie obszaru: KSZTAŁCENIE, określonym w Strategii rozwoju Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na lata 2020-2025 obejmującej program działań strategicznych na lata 2019-2020: - kształcenie, cel 1.1. Optymalizacja kierunków i programów studiów, - kształcenie, cel 1.3: Opracowanie założeń kształcenia nauczycieli, - kształcenie, cel 1.6: Zwiększenie powiązania programów studiów z badaniami naukowymi stosowanymi poprzez współpracę z pracodawcami, w tym umożliwienie praktyk u tych pracodawców, - kształcenie, cel 1.8: Powiązanie oferty kształcenia z otoczeniem społeczno-gospodarczym, włączanie ekspertów zewnętrznych w realizację kształcenia, - kształcenie, cel 1.9: Zwiększenie umiejętności informatycznych studentów na wszystkich kierunkach studiów, - kształcenie, cel 2.2: Przygotowanie oferty kształcenia w językach obcych - (studia drugiego stopnia) - kształcenie, cel 4.3: Umożliwienie studentom nabywania umiejętności i doświadczenia poprzez rozwiązywanie problemów badawczych. - kształcenie, cel 4.4: Systematyczny przegląd innowacyjnych metod dydaktycznych na świecie. Realizacja tych celów na kierunku pedagogika pozwala na wyzwalanie kreatywności pracowników i studentów, stworzenie jak najlepszych warunków studiowania i prowadzenia badań naukowych, otwartość na potrzeby Uczelni i współpracujących jednostek zewnętrznych. Obszary działań na kierunku pedagogika opierają się na zasadach: otwartości, nowoczesności i kreatywności. Przyczynia się to do kształtowania u absolwentów postaw obywatelskich, prospołecznych, które znacząco oddziałują na szeroko rozumiane otoczenie społeczno-gospodarcze.